αρεστές "λύσεις" και όχι δίκαιες

Η κυβέρνηση Καραμανλή έρχεται αντιμέτωπη με τους τελωνειακούς, όπως ήρθε και με τους δημοσιογράφους, αλλά εκεί έκανε πίσω, όπως θα βρεθεί αντιμέτωπη και με άλλους. Το "αντιμέτωπη" είναι ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον τρόπο λύσης διαφόρων θεμάτων. Την αίσθηση της σύγκρουσης άλλωστε την ενισχύει με κάθε τρόπο, ακόμη και με δηλώσεις του υπουργού οικονομίας.

Θεωρητικά, μία κυβέρνηση εργάζεται για το καλό όλων. Νομιμοποιείται πολιτικά να έρθει σε σύγκρουση με κάποιες ομάδες, είτε αυτές είναι συνδικάτα, είτε επιχειρηματίες, είτε άλλοι, μέσα από την λογική ότι εργάζεται για το γενικότερο συμφέρον, το συμφέρον των πολλών. Αυτή την νομιμοποίηση η συγκεκριμένη κυβέρνηση την έχει χάσει και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας αυτή την στιγμή.

Η κυβέρνηση Καραμανλή αδυνατεί να λύσει τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα γιατί δεν έχει το ηθικό έρεισμα. Ελάχιστοι πολίτες θεωρούν ότι οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός αποφασίζουν με γνώμονα το γενικό καλό. Αισθάνομαι ότι οι περισσότεροι πολίτες ερμηνεύουν τις επιλογές του Καραμανλή και των υπουργών του είτε ως κινήσεις πολιτικής επιβίωσης (ποιος θα έχει καρέκλα στον επόμενο ανασχηματισμό, πώς θα διαμορφωθούν οι εσωτερικές ισορροπίες στην Ν.Δ., ποιος θα καταφέρει να βγει βουλευτής στις επόμενες εκλογές), είτε (και αυτό είναι ακόμη χειρότερο) ως κινήσεις προσωπικού πλουτισμού (βλ. σκάνδαλα).

Στην προηγούμενη θητεία του ο Καραμανλής έχασε την ευκαιρία για δίκαιες λύσεις που θα προέρχονταν από διάλογο, αν και είχε μία καλή πολιτική συγκυρία για να πετύχει ευρείες συναινέσεις. Επέλεξε συστηματικά την σύγκρουση, με πολύ άσχημα αποτελέσματα (βλ. Παιδεία) -αλλά τουλάχιστον τότε είχε αυτή την επιλογή.

Ένα χρόνο μετά την επανεκλογή του, την έχει χάσει ουσιαστικά και αυτή. Ο υπουργός οικονομίας κάτω από τις πιέσεις διαφόρων κοινωνικών ομάδων αλλάζει τις εξαγγελίες του κάθε μέρα. Το ίδιο θα δούμε να κάνουν και άλλοι υπουργοί, όχι μέσα από διαβούλευση ή συναίνεση, αλλά σε κατάσταση πολιτικού πανικού: αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής, θα είναι φορτώνοντάς μας ένα δυσβάστακτο κόστος εθελούσιας εξόδου, ο προϋπολογισμός θα έχει προεκλογικό χαρακτήρα, το ασφαλιστικό θα "εφαρμοστεί" μόνο για τα ταμεία που δεν έχουν δύναμη να πιέσουν, με ακόμη χειρότερα αποτελέσματα, τα εθνικά θέματα θα αντιμετωπιστούν με εφήμερο τρόπο.

Η κυβέρνηση Καραμανλή έχει πετάξει στα σκουπίδια την δυνατότητα να δώσει δίκαιες λύσεις. Της απομένει μόνο να δώσει αρεστές "λύσεις". Ειρωνικό για τον πρωθυπουργό που ήθελε να εμφανιστεί στην ΔΕΘ ως "δυσάρεστος, αλλά χρήσιμος" -άλλο η διαφήμιση και άλλο η πραγματικότητα.