μία ευχή για το 2009: περισσότερες λύσεις, λιγότερες συγκρούσεις, περισσότερη ειρήνη, λιγότερος πόλεμος.

Δεν είναι περίεργο ότι το προηγούμενο post θα μπορούσε με μικρές αλλαγές να αναφέρεται σε Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους. Ζούμε και πηγαίνουμε όλο και πιο γρήγορα σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις. Άλλες μικρές και άλλες μεγάλες.

Σε μία τέτοια εποχή, ο κόσμος μου χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα. Όχι σε αυτά που νομίζετε. Δυστυχώς (για εμένα...) ο κόσμος όπως τον αντιλαμβάνομαι δεν χωρίζεται σε καταπιεστές και καταπιεσμένους, όπως δεν χωρίζεται σε καλούς και κακούς ή σε θεούς και δαίμονες. Η αλήθεια στον πραγματικό κόσμο είναι πάντα κάπου στην μέση. Και η δικαιοσύνη είναι χαρακτηριστικό της λύσης, η απουσία της χαρακτηριστικό της βίαιας σύγκρουσης [1].

Για εμένα τα δύο "στρατόπεδα" είναι αυτοί που επιζητούν την σύγκρουση και αυτοί που επιζητούν την λύση. Αυτοί που υποστηρίζουν το "απέναντι" και αυτοί που υποστηρίζουν το "μαζί". Είτε είναι ειρήνη στην Μέση Ανατολή, είτε είναι εργασιακή ειρήνη στους μαγαζάτορες και τους εργαζόμενους στην Αθήνα.

Μπορεί η κουλτούρα μας και η παιδεία μας να προβάλλει τους ηρωισμούς, τις θυσίες και τα κατορθώματα των συγκρούσεων -κοινωνικών, εθνικών, θρησκευτικών. Εγώ όμως πιστεύω ότι είναι πιο σημαντικό και πιο δύσκολο να καταφέρεις να βρεις λύσεις. Λύσεις που να μπορούν να αντέξουν στον χρόνο, που να αποδίδουν δικαιοσύνη, να ωφελούν όλους τους εμπλεκόμενους σε βάθος χρόνου και να έχουν την αποδοχή τους.

Μπορεί να μοιάζει πιο ηρωικό το να ζωστείς με εκρηκτικά και να κάνεις μία επίθεση αυτοκτονίας, αλλά προτιμώ να δω περισσότερους ειρηνικούς διαδηλωτές να κάνουν καθιστικές διαμαρτυρίες. Μπορεί να μοιάζει πιο "ηγέτης" ο πολιτικός που δηλώνει ότι "είμαστε διατεθειμένοι να πεθάνουμε" (συνήθως δεν περιλαμβάνει τον εαυτό του), αλλά προτιμώ αυτόν που καταφέρνει να φέρει ειρήνη.

Θεωρώ απαράδεκτη την ηγεσία μίας αστυνομίας που διατάζει την χρήση χημικών εναντίων διαδηλωτών, αλλά είμαι και απέναντι σε αυτούς που φωνάζουν "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι".[2]

Φοβάμαι ότι το 2009 θα είναι γεμάτο συγκρούσεις. Ελπίζω να βρούμε τις δυνάμεις και τα πρόσωπα, μέσα στα κράτη, μέσα στις κοινωνικές ομάδες, που θέλουν να βρουν λύσεις και να φέρουν ειρήνη -όχι αυτούς που επιζητούν, προκαλούν και υποδαυλίζουν την σύγκρουση και την διαμάχη. Λύσεις δίκαιες, λύσεις που θα μπορέσουν να αντέξουν στον χρόνο, λύσεις που θα αποτρέψουν τον θάνατο, τον πόνο και την καταστροφή και θα επιτρέψουν την ζωή, την χαρά και την δημιουργία.

Αυτή είναι η ευχή μου για το 2009: περισσότερες λύσεις, λιγότερες συγκρούσεις, περισσότερη ειρήνη, λιγότερος πόλεμος.

--
[1] η "σύγκρουση", είτε είναι πόλεμος, είτε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, υποδηλώνει την αδυναμία να αποδοθεί η δικαιοσύνη, με την ευρύτερη έννοια. Αντίθετα, μία λύση μπορεί να χαρακτηρισθεί "δίκαια" -όχι όλες βέβαια...

[2] Για όσους αγαπούν να κάνουν αναφορές και παραλληλισμούς στα γεγονότα του '73 στο Πολυτεχνείο: για εμένα η σημαντικότερη στιγμή είναι όταν ακούγεται από τον σταθμό του Πολυτεχνείου "είμαστε αδέλφια".