Πρέπει να ήταν το '93 ή κάπου εκεί. Στον χώρο της Πανεπιστημιούπολης φιλοξενήθηκε μία έκθεση φωτογραφίας. Ένας φωτογράφος έδειχνε την φρίκη του πολέμου στην Βοσνία.
Είδα στρατιώτες να κρατάνε κομμένα κεφάλια σαν τρόπαια. Είδα έγγραφη εντολή διοικητή να λέει στους στρατιώτες "βιάστε όλες τις γυναίκες του χωριού". Είδα τα πρόσωπα των στοιβαγμένων νεκρών.
Δεν θυμάμαι αν ο φωτογράφος παρουσίαζε της κτηνωδίες των Σέρβων ή των Βόσνιων. Θυμάμαι μόνο ότι σκέφτηκα (ή μάλλον, αισθάνθηκα) ότι αν αναγνώριζα στους νεκρούς ένα συγγενή ή ένα φίλο μου, το μόνο που θα ήθελα, θα ήταν να εκδικηθώ. Και, το τελευταίο που θα με ένοιαζε θα ήταν αν έχω δίκαιο ή άδικο, αν ξεκίνησαν οι άλλοι ή οι δικοί μου, ποιος έριξε την πρώτη σφαίρα.
Και για αυτό, μικρή σημασία έχει ποιους έδειχναν οι συγκεκριμένες φωτογραφίες. Είμαι σίγουρος ότι και η άλλη πλευρά θα είχε να επιδείξει αντίστοιχες -αργά ή γρήγορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου