2008-01-08

κρατικό ή ιδιωτικό; (μέρος 2ο)

Ο Σπύρος Ντόβας, από την Φιλελεύθερη Συμμαχία, απαντάει στους προβληματισμούς που έβαλα στο κρατικό ή ιδιωτικό; με βεβαιότητα και λέει Ιδιωτικό, φυσικά!

Επειδή για εμένα δεν είναι τόσο, "φυσικό", παραθέτω εδώ μερικές σκέψεις ως μία πρώτη απάντηση.

Οπότε, Σπύρο...

1. Ξέρεις πολύ καλά ότι ακόμη και οι πιο τέλειες αγορές (που αμφιβάλω αν υπάρχουν, αλλά έστω), χρειάζονται την εξωτερική ρύθμιση για να συνεχίσουν να λειτουργούν ως τέτοιες όταν "ξεφεύγουν": μονοπώλια, ολιγοπώλια, τραστ, inside information trading κ.λ. Εκτός και αν έχεις κάποιο άλλο φορέα εξουσίας στο μυαλό σου, αυτό τον ρόλο τον επωμίζεται το κράτος. Στην Ελλάδα που το κράτος ξέρουμε πώς λειτουργεί σήμερα, αυτό δεν φαίνεται να το κάνει αποτελεσματικά. Άρα, αν δεν βελτιώσουμε την αξιοπιστία του κράτους, το κόστος μπορεί απλά να πάψει να υφίσταται ως επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού και να μεταμορφωθεί σε υπερτιμολογημένα προϊόντα και υπηρεσίες -σε αυτή την περίπτωση όχι μόνο θα συνεχίσουμε να το πληρώνουμε, αλλά δεν θα έχουμε έλεγχο ούτε στο ύψος του κόστους, αλλά ούτε και στην κατανομή του.

2. Είχα στο μυαλό μου ένα ακραίο παράδειγμα, όταν έγραφα το άρθρο, που τελικά δεν το έβαλα, αλλά ορίστε: Ας πούμε ότι την εποχή του Ψυχρού Πολέμου μία μελέτη έδειχνε ότι οι ΗΠΑ θα είχαν μεγάλο κέρδος αν δεν αγόραζαν, ας πούμε, υποβρύχια από την εγχώρια βιομηχανία αλλά από τους Σοβιετικούς. Θα το έκαναν; Όχι βέβαια. Με την δική σου λογική, αυτό θα ήταν κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, αλλά νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι δεν είναι έτσι. Με ποιά λογική το δικαιολογείς που δεν θα στήριζε και το επιχείρημα "θέλω για εθνικούς λόγους ο ΟΤΕ να είναι κρατικός"; (πέρα από το ότι μπορείς να πεις ότι δεν συντρέχουν εθνικοί λόγοι, αλλά αυτό δεν είναι οικονομικό επιχείρημα, είναι πολιτικό, οπότε έρχεσαι στα λόγια μου ότι δεν τα μετράμε όλα με την αγορά).

3.Έχεις μία βαθιά πίστη οτι η ελεύθερη αγορά είναι το μόνο εργαλείο για να λύσεις τα προβλήματα ενός τόπου, όπως κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η ελεύθερη αγορά είναι η μόνη πηγή κακών για τον τόπο! Με ένα περίεργο τρόπο, εσύ ως δηλωμένος φιλελεύθερος είσαι πιο δογματικός από εμένα :-)

4. Αν γινόταν αύριο η ΦΣ κυβέρνηση, θα πουλούσε όσο πιο γρήγορα γίνεται (από τεχνικής άποψης) όλες τις ΔΕΚΟ; Ή ανάλογα με την κατάσταση της αγοράς, τις διεθνείς συγκυρίες, τις ιδιαιτερότητες της κάθε μίας (π.χ. ότι μπορεί να αποτελεί τον βασικό οικονομικό πνεύμονα μίας περιοχής ή ότι μπορεί να είναι εργαλείο στην εξωτερική σου πολιτική), θα ανέβαλες την απόφαση αυτή συνυπολογίζοντας το κοινωνικό της κόστος; (π.χ την ανασφάλεια και την εξαθλίωση στην οποία μπορεί να οδηγήσεις μερίδα του πληθισμού, την αδυναμία τους να αποπληρώσουν δάνεια με αποτέλεσμα να χάσουν την περιουσία τους, την πιθανή καταστροφή της οικονομίας μίας πόλης κ.λ.) Αν (όπως υποψιάζομαι) ισχύει το δεύτερο, τότε κάνεις ακριβώς αυτό που λέω και εγώ: συνυπολογίζεις στην απόφασή σου και άλλα "κόστη" και όχι μόνο τα στενά οικονομικά.

5. Καταλαβαίνω πώς είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει σωστά η ελεύθερη αγορά να υπάρχουν ενημερωμένοι καταναλωτές, μέτοχοι και μικρομέτοχοι, να διασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία, να υπάρχουν ανεξάρτητες και δραστήριες οργανώσεις καταναλωτών. Αν συμφωνείς σε αυτό (δεν είμαι σίγουρος, ίσως να μου διακόψεις εδώ το επιχείρημα αυτό), γιατί δεν δέχεσαι ότι θα πρέπει να υπάρχουν και πολίτες που να ελέγχουν τις δαπάνες και τις αποφάσεις του κράτους; Δεν είναι απαραίτητο να ελέχουμε όλοι τα πάντα. Αλλά πρέπει να υπάρχουν κάποιοι που θα ασχολούνται με τους αποχαρακτηρισμούς αρχαιολογικών χώρων (γιατί εμπίπτουν στα ενδιαφέροντά τους, την δουλειά τους, το τοπικό τους συμφέρον, κ.ο.κ.), κάποιοι άλλοι με την δαπάνη για την δημιουργία ενός δημοτικού portal, κάποιοι άλλοι με την καθυστέριση επιβολής κυρώσεων σε ένα μονοπώλιο κ.λ.), άλλες φορές ως μεμονωμένοι πολίτες, άλλες ως ενώσεις καταναλωτών, επιστημόνων, επιχειρηματιών, εργαζομένων.

Τέλος, θα ήθελα μία διευκρίνιση. Αναφέρεις "να περιορίσουμε τη δημόσια σφαίρα σε εκείνους τους τομείς που δεν μπορούν να εκχωρηθούν στον ιδιωτικό τομέα για την διεκπεραίωσή τους (δηλαδή Δικαιοσύνη, Εθνική Άμυνα, Δημόσια Τάξη)". Με ποια κριτήρια ορίζετε ως Φ.Σ. το "δεν μπορούν να εκχωρηθούν"; Π.χ. οι ΗΠΑ έχουν εκχωρίσει τελευταία στον ιδιωτικό τομέα μέρος της Εθνικής Άμυνας (βλ. blackwater), αλλά και στην Ελλάδα έχουμε αρκετές εταιρείες security που κάνουν συχνά την δουλειά της Αστυνομίας περιπολώντας γειτονιές. Μήπως με τα ίδια κριτήρια δεν μπορεί π.χ. να εκχωρηθεί η "ενεργειακή αυτονομία", "η τηλεπικοινωνιακή επάρκεια", "η εκπαίδευση" ή "η νοσοκομειακή περίθαλψη"; (Δεν είναι ρητορική η ερώτηση, πραγματικά θέλω να δω πώς επιλέγετε αυτούς τους τομείς και όχι άλλους ή μήπως θα δεχόσασταν υπό προϋποθέσεις να εκχωρηθούν και αυτοί.)

Θα επανέλθω :-)

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ιδιωτική παιδεία στην Ελλάδα είναι κατα κανόνα μπάχαλο και επειδή κανένας δεν την ελέγχει έχει καταντήσει μπακάλικο. Στο ΙΕΚ που δίδασκε η γυναίκα μου "έκοβε" τις μαθήτριες γιατί ήταν άσχετες και ο διευθυντής τους άλλαζε το βαθμο και τις "πέρναγε" γιατί πολύ απλά... ήταν πελάτισσες!

Αν λάβεις υπόψη σου οτι και οτι φίλτρα όπως ΔΙΚΑΤΣΑ, ΤΕΕ, πιστοποιήσεις κ.α. είναι απλά τυπικά καταλαβαίνεις οτι η άκρατη ιδιωτικοποίηση που ονειρεύονται κάποιοι οδηγεί στο οτι όποιος έχει λεφτα αγοράζει και από ένα πτυχίο.

Unknown είπε...

Η άποψή μου είναι ότι η ελεύθερη αγορά εγγενώς ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΩΣΤΑ στις περισσότερες των περιπτώσεων. Η μη σωστή πληροφόρηση είναι ένας μόνο λόγος.

“Καταλαβαίνω πώς είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει σωστά η ελεύθερη αγορά να υπάρχουν ενημερωμένοι καταναλωτές, μέτοχοι και μικρομέτοχοι, να διασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία, να υπάρχουν ανεξάρτητες και δραστήριες οργανώσεις καταναλωτών.”

Πολύ σωστά τα λες Παναγιώτη. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς! ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ της ορθής λειτουργίας της αγοράς ο ορθολογικός καταναλωτής το οποίο με τη σειρά του απαιτεί σωστή πληροφόρηση. Ο ορθολογικός καταναλωτής είναι αυτός που θα κάνει την έρευνα αγοράς και θα συγκρατήσει τις τιμές προς τα κάτω αγοράζοντας ανάμεσα σε όμοια, το πιο φτηνό. Και αγοράζοντας το πιο φτηνό επιβραβεύει τον παραγωγό που έχει κάνει την καλύτερη διαχείριση πόρων. Στη συνέχεια, ο παραγωγός επενδύει το κέρδος του (άρα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας) με σκοπό να διατηρηθεί ως ο παραγωγός με την ανταγωνιστική τιμή και άρα να ξαναεπιβραβευτεί από τον καταναλωτή κ.ο.κ.

Αναρωτιέμαι, υπάρχει η απαιτούμενη πληροφόρηση που λέει η Θεωρία; Εγώ λέω πως όχι. Αλλά δε κομίζω γλαύκας εις τας Αθήνας. Έχουν μιλήσει άλλοι για αυτό... Παραπέμπω τον κ. Ντόβα στον prize winner (2001) J. E. Stiglitz όπου μιλάει για την ασύμμετρη πληροφόρηση και τη επίπτωσή της στην αποτελεσματικότητα της αγοράς.

Και για τέλος ένα ερώτημα. Η ελληνική λαϊκή αγορά λειτουργεί χωρίς κρατική παρέμβαση αλλά μόνο σε όρους προσφοράς και ζήτησης. Αν η ελεύθερη αγορά λειτουργεί καλά, για πιο λόγο έχουμε τόσες στρεβλώσεις (βλέπε διαφορά της τιμής παραγωγού από τη τελική τιμή);

Άγγελος Κ.

Ανώνυμος είπε...

μμμ....
ενδιαφεροντα τα οσα γραφονται...
Εχει κανεις την αποψη οτι υπαρχει εσωτερικος ελεγχος στα πανεπιστημια της Ελλαδας σημερα ?
Και θα εξηγησω τι εννοω...
Ποιος ελεγχει την παιδαγωγικη δυνατοτητα των Καθηγητων σημερα ?
Ποιος ελεγχει την "ορθη" συμπεριφορα των διδασκοντων απεναντι στους διδασκομενους ?

Ποια απληστη εκ φυσεως ανθρωπινη φυση θα αντισταθει στην αλογιστη χρηση εξουσιας οταν του εχει δοθει ανευ ορων ?

Τι κινητρα εχει ενας εκλεγμενος τακτικος καθηγητης στην ηλικια των 40+ να συνεχισει να ειναι μαχιμος ερευνητικα και διδακτικα ? Μηπως εναν Υπουργικο θωκο ? αλλα ειναι ενας γαμωτο!

Ποιος δινει βιωσιμες εναλλακτικες λυσεις σε ενα καθηγητη που ειτε μεγαλωσε, ειτε βαρεθηκε, ειτε αποφασισε οτι νισαφι πια με τις αδιαφορες γενιες φοιτητων και την ανυπαρκτη ερευνα και θελει να βγει απο αυτο το λουκι, ωστε να κανει καλο τοσο στον ιδιο οσο και στο πανεπιστημιο ?

Προσωπικα δεν με απασχολει πολυ ο τροπος που θα υπαρχει εσωτερικος (αυτο)ελεγχος στα Ελληνικα Πανεπιστημια σημερα, αρκει να υπαρχει, αρκει να δινει κινητρα και γραμμες οριων που δεν πρεπει να ξερπερνιουνται...

Δεν ξερω αν η απαντηση ειναι ιδιωτικο ή κρατικό ξέρω όμως οτι οι Λατινοι ελεγαν civis pacem para bellum δηλαδη αν θελεις ειρηνη ετοιμασου για πολεμο....

Και με τη λεξη πολεμο σιγουρα δεν ενοουσαν τις οδομαχιες των μολοτωφ και των καταστροφων....

Φιλια πολλα...

Σπύρος Ντόβας είπε...

1. Και εγώ (για την ώρα τουλάχιστον) έχω την άποψη ότι μια από τις (λίγες) λειτουργίες για τις οποίες χρειαζόμαστε το κράτος είναι για την εξασφάλιση της καλής λειτουργίας της αγοράς (αν και υπάρχουν και αρκετοί που λένε ότι ούτε καν αυτό είναι αναγκαίο - φυσικά σε συνθήκες με πολύ λιγότερο κράτος και όχι στις σημερινές). Για την λειτουργία αυτή όπως και για άλλες που μάλλον θα συζητήσουμε παρακάτω, συμφωνώ ότι πρέπει να προσπαθήσουμε για την καλή τους λειτουργία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναθέσουμε στο κράτος κάθε λειτουργία που θα μπορούσε να κάνει (χωρίς να είναι αναγκαίο) και ότι θα πρέπει να καταναλώνουμε πόρους για να την συντηρούμε σε κάποιο αποδεκτό επίπεδο. Είναι καλύτερα το κράτος να κάνει μόνο αυτά για τα οποία είναι απαραίτητο, και γιατί, οι πεπερασμένες δυνατότητες των πολιτών να ασκήσουν έλεγχο θα είναι καλύτερα εστιασμένες στα πραγματικά ζωτικά ζητήματα.
Σήμερα, που να πρωτοκοιτάξεις?
Αυτό που λες για τον "έλεγχο" του κόστους δεν το αντιλαμβάνομαι. Τι να ελέγξω σχετικά με το κόστος ενός ιδιώτη? Αν η υψηλή τιμή του δικαιολογείται από το κόστος του? Προτιμώ να δω την ευκαιρία για να βγάλω στην αγορά κάτι ανταγωνιστικότερο - εφόσον βέβαια δεν υπάρχουν γνωστά τεχνητά εμπόδια της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς των δημοσίων υπηρεσιών να με αποτρέψουν.


2. Πολύ ειδικό το παράδειγμα που δεν ανταποκρίνεται στο υπαρκτό δικό μας δίλημμα. Κατ' αρχήν, φυσικά και θα ήθελαν να αγοράσουν από τους Σοβιετικούς, αυτοί δεν θα πουλούσαν για ευνόητους λόγους. :-)
Άσχετα με αυτό, δεν βλέπω εθνικούς λόγους για τους οποίους ο ΟΤΕ πρέπει να είναι κρατικός. Οι ένοπλες δυνάμεις είναι (θεωρητικά τουλάχιστον) επικοινωνιακά αυτόνομες, οι δε πολιτικοί οργανισμοί και οι πολίτες έχουν εναλλακτικές επιλογές επικοινωνίας (οι περισσότεροι πάροχοι κινητής αλλά και σταθερής νομίζω έχουν δικό τους back-bone).
Αν θεωρείς ότι ο ΟΤΕ είναι εθνικής σημασίας, τότε πρέπει οι εγκαταστάσεις του να φρουρούνται από ενόπλους (κατά προτίμηση τον στρατό), καθώς αν κάποιος θελήσει να μας κάνει την "ζημιά" σε μια κρίσιμη στιγμή, μπορεί ΑΝΕΤΑ να κάνει σαμποτάζ σε κρίσιμα σημεία του δικτύου (χωρίς να χρειάζεται να έχει την διοίκηση).
Και, τέλος πάντων, άσχετα με την ιδιοκτησία ενός οργανισμού, το κράτος διατηρεί de facto την δυνατότητα να επέμβει αν κρίνει ότι οι πράξεις μιας εταιρείας συνιστούν εθνικό κίνδυνο. Δεν χρειάζεται να κατέχει την εταιρεία για να το αποτρέψει αυτό (άσε δε, που ούτε κατέχοντάς την δεν είναι βέβαιο ότι το αποτρέπει)

3. Δεν είπα ότι είναι το μόνο, θεωρώ πάντως ότι είναι κατάλληλο εργαλείο για πολύ περισσότερες περιπτώσεις από όσες το χρησιμοποιούμε σήμερα. Έχει πρακτικά άλλά και "ηθικά" (κατ' εμέ) πλεονεκτήματα. Περί αυτών συζητάω. Δεν νομίζω ότι αυτό με κάνει δογματικό. Ακόμα όμως και αν είμαι, τα επιχειρήματά μου είναι αυθύπαρκτα και αυτόνομα, ας μείνουμε στον χαρακτηρισμό αυτών.

4. Δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος όλης της ΦΣ. Το βέβαιο είναι ότι θα κινούμασταν προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν νομίζω ότι η βασική μας επιδίωξη θα ήταν να γίνει αυτό όσο συντομότερα γίνεται.
Το θέμα της μετάβασης είναι πολύ δύσκολο και με προβληματίζει. Η τρέχουσα άποψη μου είναι ότι ο Δρόμος για τον Φιλελευθερισμό δεν μπορεί να είναι φιλελεύθερος.
Η απάντησή μου λοιπόν (προσωπική άποψη) είναι ότι ΝΑΙ προφανώς θα λάμβανα υπόψιν και κοινωνικά θέματα, προκειμένου accordingly να ΣΧΕΔΙΑΣΩ και όχι να ΑΝΑΒΑΛΩ την μετάβαση.

Πρέπει να φύγω για την δουλειά...
θα επανέλθω για τα πολύ ζουμερά υπόλοιπα ζητήματα...

Χαριλαος (Charilaos) είπε...

Ο προβληματισμός λοιπόν είναι η προστασία του δημόσιου "χώρου"..

Τι είναι κοινωνική οικονομία; Ποιοι τομείς μπορούν να χαρακτηριστούν στρατηγικοί; Γιατί όχι ελεύθερη αγορά με ισχυρές ανεξάρτητες αρχές ανταγωνισμού κλπ κλπ;

- Θα ξεκινήσω ανάποδα! Ας δούμε λοιπόν σε έναν στρατηγικό τομέα, όπως είναι η ενέργεια, τι έγινε στην ελεύθερη οικονομία των Η.Π.Α:
http://www.enronmovie.com/
ή
http://video.google.com/videoplay?docid=972394030048527048&q=Enron%3A+The+Smartest+Guys+in+the+Room&total=60&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=0
(μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα γι' αυτά που θέλω να πω..)

-Στρατηγικοί τομείς λοιπόν, όπως σωστά τονίζεις VryPan, είναι αυτοί που καθορίζουν την ανάπτυξη του κοινωνικού συνόλου, έχουν ρόλο όχι μόνο οικονομικό αλλά και κοινωνικό και εθνικό..Κατά την άποψή μου λοιπόν: η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες, η άμυνα..η αγροτική οικονομία, η παιδεία, η υγεία, οι συντάξεις..πρέπει να έχουν τον έλεγχο, την αρωγή, τους στόχους που θα θέτει το δημόσιο συμφέρον..δηλαδή εμείς.

- Ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας, σύμφωνα με τον Peter F. Drucker ("Προκλήσεις του Management για τον 21ο Αιώνα" εκδόσεις Leader Books) είναι ο τομέας όπου τα επόμενα χρόνια θα "δημιουργήσει" ανάπτυξη! Τι είναι κοινωνική οικονομία; Οργανισμοί που δεν λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια (π.χ: νοσοκομεία, συνεταιρισμοί, εκκλησία κλπ), δηλαδή ο σκοπός τους δεν είναι κατ'ανάγκην η κερδοφορία..

Νομίζω ότι η λειτουργία ενός ολοένα και πιο γραφειοκρατικού, αντιαναπτυξιακού και πελατειακού μοντέλου διοίκησης και στελέχωσης του κράτους έχει δημιουργήσει αυτήν την απογοήτευση αλλά και την απαίτηση: "να γίνουν ιδιωτικά να ησυχάσουμε".. Ίσως όμως, να ζούμε στην εποχή που θα πρέπει να συνδιάσουμε το ρομαντικό με το κυνικό..και η απάντηση να μην είναι "κρατικό ή ιδιωτικό" αλλά "κρατικό ΚΑΙ ιδιωτικό !

"Μετά την κατάργηση του μοντέλου της κρατικά ελεγχόμενης οικονομίας αναδείχθηκαν και όλες οι διαφορές και τα προβλήματα των μοντέλων της ελεύθερης οικονομίας και της κοινωνικής πολιτικής(π.χ. η διαπίστωση της αδυναμίας της λειτουργίας του κοινωνικού κράτους με την σημερινή του μορφή)" Peter F. Drucker

ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Θα μπορούσαν οι Δήμοι αντί να δημιουργούν παιδικούς σταθμούς, προκειμένου να εξυπηρετήσουν την πελατειακή λογική τους, να "επιδοτούν" τους γονείς είτε με ολόκληρο το ποσό (εφόσον πρόκειται για άπορη οικογένεια) είτε εν μέρει για οικογένειες που το εισόδημά τους είναι λιγοστό, προκειμένου να πάνε τα παιδιά τους σε κάποιο ιδιωτικό βρεφονηπιακό σταθμό..( Οι Δήμοι έτσι γλιτώνουν: ενοίκια, εργοδοσία, έξοδα συντήρησης, πετρέλαια κλπ αλλά "χάνουν" τους ψηφοφόρους τους..)

Χμμμ...ελπίζω να συνέβαλα στον όμορφο και πραγματικό διάλογο του VryPan με τους "σχολιαστές" του..

Unknown είπε...

@Σπύρος Ντόβας
Ανεξάρτητα αν οι Σοβιετικοί θα πωλούσαν ή όχι τελικά στους Αμερικανούς, η στρατηγική επιλογή των τελευταίων να αναζητήσουν πωλητή, θα σήμαινε ταυτόχρονα και τη μη εγχώρια παραγωγή. Έτσι υπάρχει το trade off από τη μια λιγότερο φορολογικό βάρος στους πολίτες (αφού οι ΗΠΑ θα είχαν μεγάλο κέρδος από την αγορά) αλλά από την άλλη η μη εγχώρια παραγωγή θα σήμαινε σε δυναμικό και όχι στατικό πια επίπεδο ότι η εγχώρια οικονομία δεν θα είχε όλα αυτά τα τεχνολογικά spill overs.

Αγγελος Κ.

Σπύρος Ντόβας είπε...

Ολοκληρώνοντας,
5. Δεν λέω ότι δεν πρέπει να υπάρχουν πολίτες που να ελέγχουν την λειτουργία του κράτους. Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει πρώτα να καθορίσουμε ποιες είναι οι δουλειές που πρέπει να κάνει το κράτος, και επ΄αυτών να στρέψουμε την προσοχή μας.

Και με αυτό φτάνω στο τελευταίο ερώτημά σου, δηλαδή με ποια κριτήρια θα καθορίζαμε τους τομείς κρατικής δραστηριότητας. Δυστυχώς δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος όλης της Φ.Σ. - πάντως στο πρόγραμμά μας αρκετά καλά περιγράφουμε την πρότασή μας για το ποιες πρέπει να είναι οι κρατικές αρμοδιότητες - χωρίς όμως την συλλογιστική.

Η δική μου προσωπική συλλογιστική λέει ότι όπου μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να προσφέρει την ίδια υπηρεσία και να λειτουργήσει μια αγορά, το κράτος δεν έχει δουλειά. Σχετικά απλό.

Κάτω από αυτή την οπτική, η Εθνική Άμυνα είναι κρατική υπόθεση, μιας και ας πούμε, δεν μπορεί να λειτουργήσει μια αγορά αντιπυραυλικής προστασίας, όπου ο κάθε πολίτης θα επιλέγει την ασπίδα της προτίμησής του και θα πληρώνει το fee σε αυτή. H blackwater που αναφέρεις είναι απλώς ένας υπεργολάβος, για μια συγκεκριμένη δουλειά. Η ευθύνη (και το budget) είναι του MoD.

Ομοίως, η Δημόσια Τάξη είναι κρατική δουλειά, κυρίως για λόγους δικαιοδοσίας. Μιας και η ισχύς των νόμων είναι καθολική, η κοινωνία σαν σύνολο συντηρεί αστυνομία για να επιβάλει τον νόμο σε κάθε μέλος της. Οι αναρχοκαπιταλιστές αναπτύσσουν ενδιαφέρουσες θεωρίες σχετικά με το πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα σύστημα με αποκλειστικά ιδιωτικές αστυνομίες, αλλά εμένα προσωπικά δεν με πείθουν.

Για την δικαιοσύνη ισχύουν περίπου τα ίδια.

Αυτό που για μένα είναι βασικό, είναι επιτέλους στην σκέψη μας να καταφέρουμε να διαχωρίσουμε το πρόβλημα της περιορισμένης πρόσβασης κάποιων σε υπηρεσίες και αγαθά από το ποιος παράγει αυτές τις υπηρεσίες και αγαθά. Συμφωνώ ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πρόσβαση σε ικανοποιητικής ποιότητας υπηρεσίες υγείας. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι πρέπει το κράτος να τις παράγει.
Μπορεί το κράτος να δίνει τα χρήματα σε αυτούς που έχουν ανάγκη και αυτοί να αγοράζουν τις υπηρεσίες αυτές από όπου κρίνουν ότι είναι καλύτερο. Με έναν τέτοιο τρόπο θα μπορούσαμε για το ίδιο ποσό που ξοδεύουμε να λαμβάνουμε πολύ καλύτερες υπηρεσίες.