δυστυχώς...

Η προεκλογική περίοδος ήταν μία καλή ευκαιρία για να συζητήσουμε για πολιτική. Να εκθέσουμε απόψεις, να ανταλλάξουμε θέσεις και αντιθέσεις. Η συζήτηση κάτω από το post μου, "Συμμετοχικότητα και εξουσία" με είχε ενθουσιάσει. Σκληρή κριτική, αλλά ουσιαστική, από αυτές που σε αναγκάζουν να σκεφτείς περισσότερο.

Δυστυχώς η υπόλοιπη, κουτσουρεμένη εξ ορισμού από την ατυχέστατη επιλογή ημερομηνίας, προεκλογική περίοδος θα εξελιχθεί σε αναζήτηση φαντασμάτων, μυστικών εχθρών και σκοτεινών δυνάμεων.

Επειδή εμένα αυτά μου θυμίζουν το κυνήγι της 17Ν -και τότε ο Τράγκας (και όχι μόνο, να είμαστε δίκαιοι!) μιλούσε για τους υπερκατάσκοπους των 5 ηπείρων, τους καλά εκπαιδευμένους, πληροφορημένους και οργανωμένους τρομοκράτες, με διασυνδέσεις σε όλες τις μυστικές υπηρεσίες του κόσμου- θα είμαι πολύ επιφυλακτικός, ειδικά όταν μέχρι τώρα ένοχοι είναι μία (τρελή;) γιαγιά, δύο 11χρονα αγοράκια και κάποιος με μία οξυγονοκόληση.

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι πίσω μία μεγάλη καταστροφή ή ένα μεγάλο επίτευγμα κρύβεται κάτι "μεγάλο". Αυτός είναι και ο λόγος που καταλήγουμε σε θεωρίες συνομοσίας.

Δεν ξέρω ποιός και γιατί. Μπορεί να κάνω λάθος στην εκτίμησή μου και οι συνομοσιολόγοι να έχουν δίκιο.

Αλλά ξέρω κάποιους που σίγουρα θα βγούν κερδισμένοι: όσοι δεν θέλουν να γίνει πραγματικός διάλογος. Δυστυχώς.