Θεσσαλια - Μερα #3

(Δευτέρα, 12/3/207) Το να ξυπνάς και να έχεις θέα από το δωμάτιό σου τα Μετέωρα, είναι κάτι υπέροχο!

Ξεκινήσαμε κατά τις 9:30 από το ξενοδοχείο και πήγαμε στην Τρυγόνα Τρικάλων, ένα μικρό ορεινό χωριό όπου επισκεφθήκαμε ένα πρότυπο συνεταιρισμό γυναικών.

Περιοχή άγονη και το χωριό δεν έχει περισσότερους από 70-80 μόνιμους κάτοικους από ότι μου είπαν οι παππούδες και οι γιαγάδες. Αν κατάλαβα καλά έχει μονοθέσιο σχολείο με 6 μαθητές και η πλειοψηφία των κατοίκων είναι μεγάλοι σε ηλικία. Έπιασα την κουβέντα και μου είπαν για τα παιδιά τους που έχουν φύγει είτε για την Αθήνα, είτε ακόμη και για άλλες χώρες, για το τί θα ήθελαν να δουν να γίνεται στο χωριό τους. Όμορφοι άνθρωποι, που βλέπουν τελείως διαφορετικά τον κόσμο και έχουν τελείως διαφορετικές ανάγκες από τις δικές μου. Προφανώς θα μου πείτε, αλλά από την άλλη, είναι διαφορετικό να το βλέπεις.

Μετά, πήγαμε στο Διάσελο Φαρκαδόνας, ένα πιο μεγάλο χωριό, κάπου ψηλά -πηγαίναμε, πηγαίναμε και φτάσαμε κάπου που ήταν στην κορυφή ενός βουνού. Εδώ η εικόνα ήταν λίγο διαφορετική, υπάρχει κτηνοτροφία και περισσότερος κόσμος. Και πάλι, ελάχιστοι νέοι αλλά τουλάχιστον εδώ μένουν κάποιοι. Είναι όμως δύσκολα τα πράγματα μας είπαν, και δεν ξέρω για τις τιμές που πουλάνε το γάλα και το κρέας στους εμπόρους που μας είπαν ότι είναι εξευτελιστικές, σίγουρα όμως ένα πράγμα που παρατήρησα είναι ότι σχεδόν όλοι είχαν κάποιο μικρότραυματισμό - ένας επίδεσμο στο χέρι, άλλος επίδεσμο στο πόδι, προφανώς όταν δουλεύεις χειρωνακτικά δεν είναι σπάνιο φαινόμενο...

Καταλήξαμε στην Λάρισα κατά τις 16:30, αφήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο (επιτέλους, έχουμε Internet!!!) και το απόγευμα πήγαμε σε μία συγκέντρωση νέων αγροτών. Ο Παπανδρέου έβγαλε λόγο, αλλά το ενδιαφέρον ήταν ότι όπως ο κόσμος ήταν ουσιαστικά όρθιος γύρω από τραπέζια, μετά πήγε από τραπέζι σε τραπέζι και μίλησε με κάθε ομάδα αγροτών.

Πρέπει να πώ ότι για εμένα που είμαι "παιδί της πόλης", η εμπειρία ήταν αποκαλυτπική. Πήγαινα από τραπέζι σε τραπέζι και εγώ και "κρυφάκουγα" τις συζητήσεις. Όταν μιλάμε για αγρότες, έχω πάντα στο μυαλό μου τους σκληρούς συνδικαλιστές που κλείνουν με τα τρακτέρ τις εθνικές οδούς. Λοιπόν, είδα νέα παιδιά με όρεξη και απόψεις που μιλούσαν με εμπιστοσύνη και παρουσίαζαν προβλήματα και αιτήματα που καμία σχέση δεν έχουν με το "χαρίστε μας λεφτά". Έλεγαν, θέλουμε πιο αυστηρούς ελέγχους για να μην πουλιούνται εισαγόμενα προϊόντα ως ελληνικά ή θέλουμε βοήθεια για να πιστοποιήσουμε τα προϊόντα μας. Πραγματικά, έχω τελείως διαφορετική και απείρως θετικότερη εικόνα για τον "αγροτικό κόσμο" γνωρίζοντας αυτούς τους νέους παραγωγούς.

Μετά γυρίσαμε (ο Παπανδρέου πρέπει να έμεινε πολλή ώρα ακόμη, από την μικρή εμπειρία μου ως τώρα είναι να μην βρεθεί ανάμεσα σε κόσμο, θα πρέπει να τους ακούσει και να μιλήσει με όλους...) στις 21:30 στο ξενοδοχείο, όπου μαζί με τον Γιάννη συναντήσαμε κάποιους από τους εθελοντές διαδικτύου του ΠΑΣΟΚ και μιλήσαμε για διάφορες ιδέες σχετικά με το τί μπορούμε να κάνουμε στο Internet. Βέβαια έτσι ξεκίνησε η κουβέντα που τελικά κατέληξε σε φιλοσοφική συζήτηση σε θέματα όπως τί είναι η πληροφορία και αν τις ιδέες τις κατασκευάζουμε ή τις ανακαλύπτουμε... Αυτά μέχρι την 1:00, πριν από λίγο οπότε και το διαλλύσαμε πριν καταρρεύσουμε όλοι από την νύστα :-)

Ήταν μία μέρα πολύ γεμάτη και θα μπορούσα να πω πάρα πολλές μικρές ιστορίες και εντυπώσεις αν τα μάτια μου δεν έκλειναν...