γιατί γράφω για τον εαυτό μου

Τον τελευταίο καιρό έχω γράψει 2-3 posts σχετικά με εμένα: πού διορίστηκα, αν αμείβομαι κ.λ. Κάποιοι (κυρίως φίλοι, άνθρωποι που θέλουν να με προστατέψουν) μου λένε ότι δεν κάνω καλά, αφού εμφανίζομαι να απολογούμαι.

Δεν είναι έτσι.

Ζούμε σε μία κοινωνία γεμάτη μυστικά, αδιαφάνεια και στεγανά. Συζητάμε για τους μισθούς, στον δημόσιο τομέα, στον ιδιωτικό τομέα, στην Βουλή και κανένας δεν γνωρίζει πραγματικά πόσες είναι οι αποδοχές. Ζούμε σε μία κοινωνία που κανείς δεν τολμάει να αξιολογήσει τις ικανότητες, τις γνώσεις και την εργασία των άλλων, αλλά κυρίως τις δικές του. (Μιλάω και για τον ιδιωτικό τομέα ακόμη: νομίζω ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν θεωρούν ότι η διαφορά μισθού από τον επόμενο στην ιεραρχία είναι δίκαιη.)

Με ενδιαφέρει λοιπόν να ανοίξει αυτή η συζήτηση. Όχι για εμένα προσωπικά, αλλά διότι θεωρώ ότι είναι ο μόνος τρόπος να δούμε τα προβλήματα κατάφατσα και κάποια στιγμή να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε το δημόσιο να μπορεί να προσελκύει ανθρώπους με φιλοδοξίες (και να μην τις πνίγει σε μερικούς μήνες), να μπορεί να τους ανταμείβει ανάλογα με αυτό που προσφέρουν και να έχει την δυνατότητα να τους δώσει μία προοπτική καριέρας -θα αργήσει πολύ φοβάμαι, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να ξεκινήσει τουλάχιστον η συζήτηση.

Έχει επίσης σημασία να μάθουμε όλοι πόσες είναι οι αμοιβές αυτών που διοικούν το κράτος. Η πραγματικότητα που ανακαλύπτω σιγά-σιγά απέχει πολύ από αυτό που νόμιζα, με άλλους να πληρώνονται πολύ περισσότερο από ότι θα περίμενα και άλλους πολύ λιγότερο από ότι θα έπρεπε.

Αλλά υπάρχει και ένα προσωπικό κέρδος σε αυτή την διαδικασία λογοδοσίας. Μερικές φορές είναι εύκολο να δικαιολογήσεις στον εαυτό σου μία παρατυπία που έχει καλή πρόθεση. Επίσης, είναι εύκολο να κρίνεις, ο ίδιος για τον εαυτό σου, ότι αξίζεις κάτι. Είναι όμως πολύ πιο δύσκολο να πείσεις τους άλλους.

Με αυτό τον τρόπο έχω αυτοδεσμευτεί να πρέπει να μπορώ να υποστηρίξω, όχι στον εαυτό μου, αλλά δημόσια, ό,τι κάνω. Και αυτό είναι ένα μία πολύ καλή πρόληψη για κάθε είδους στραβοπατήματα, ακόμη και αν έχουν από πίσω τους καλές ή δίκαιες προθέσεις. Το "ε, δεν είναι και τόσο σοβαρό", είναι εύκολο να το πει κάποιος για τον εαυτό του, αλλά ισχύει πραγματικά μόνο αν το συμμερίζονται και οι άλλοι.

Αντί να με ελέγχω μόνο εγώ, σας έχω δώσει τις πληροφορίες για να το κάνετε εσείς -εξ ορισμού πιο αντικειμενικά. Και το καλό είναι ότι αν ξεκινήσεις αυτή την διαδικασία, είναι δύσκολο να την διακόψεις.

Θα συνεχίσω να το κάνω λοιπόν, ακόμη και αν μερικές φορές μοιάζει άχαρο.