"Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα. *"

Το 2004, το σύνθημα που συνόδεψε την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου στην προεδρεία του ΠΑΣΟΚ ήταν "Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα *" -ναι το σύνθημα είχε ένα σιωπηλό αστερίσκο που συνοδευόταν από υποσημείωση: "ξεκίνα όμως από τους άλλους, όχι από εμένα".

Η αλλαγή που ζητούσαν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν έγινε βέβαια την επόμενη μέρα, και ένας από τους λόγους ήταν ότι ο νεοεκλεγής τότε πρόεδρος ήρθε αντιμέτωπος με όλους αυτούς τους αστερίσκους. Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια, πολλές μικρές και μεγάλες μάχες, αλλά τα κατάφερε: ανέδειξε νέα πρόσωπα, καθιέρωσε νέες διαδικασίες, νέες πολιτικές πρακτικές, ήρθε σε ρήξη με μικρά και μεγάλα συμφέροντα, ανέδειξε νέες ιδέες. Διαμόρφωσε ένα ΠΑΣΟΚ για το οποίο οι υποστηρικτές του είναι περήφανοι και από το οποίο περιμένουν πολλά ακόμη και πολίτες που δεν το ψήφισαν.

Πιστεύω ότι μία παρόμοια κατάσταση αντιμετωπίζει και σήμερα ως πρωθυπουργός. Όλοι βλέπουμε το αδιέξοδο, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν βρισκόμαστε μόνο σε άσχημη κατάσταση, αλλά και ότι η δυναμική είναι εις βάρος μας (στην οικονομία, στην πολιτική, στους θεσμούς, στην κοινωνική συνοχή, σε όλα) και ότι, αν δεν αλλάξουν πολλά, κάθε μέρα τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Και του ζητάμε να τα αλλάξει -αλλά βάζουμε και πάλι τον σιωπηλό αστερίσκο, "να αλλάξει όλα τα στραβά, εκτός από αυτά που μας βολεύουν".

Αξιοκρατία στις προσλήψεις στο Δημόσιο, αλλά και να μονιμοποιηθούν όσοι βρίσκονται σε αυτό με stage, εις βάρος όλων όσων περιμένουν να προσληφθούν ή να δώσουν ΑΣΕΠ. Πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά χωρίς να δηλώνουμε την πραγματική αξία ενός ακινήτου όταν το αγοράζουμε ή χωρίς να θιγούν τα φορολογικά προνόμια συγκεκριμένων επαγγελματικών κλάδων. Ανταγωνιστικότητα στην οικονομία, αλλά να μην ανοίξουν κλειστά επαγγέλματα. Ανθρώπινες πόλεις με πεζοδρόμια στα οποία μπορούν να περπατάνε οι πεζοί, αλλά εμάς να μην μας γράφουν όταν παρκάρουμε σε αυτά, γιατί έχουμε πολύ καλό λόγο ή γιατί δεν έχουμε αυτοκίνητο, αλλά μηχανή. Ποιότητα στην Παιδεία, αλλά χωρίς να θιγούν όλοι αυτοί οι ετερόκλητοι παράγοντες που βολεύονται με το υπάρχον σύστημα. Με λίγα λόγια, όλα αυτά που περιγράφονται με την τόσο συνηθισμένη φράση "ας φτιάξουν όλα τα άλλα, και μετά να έρθουν να μου πούνε..."

Μοιάζει αδύνατο, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρει. Θα γίνουν λάθη στον δρόμο -λάθη κάνουν μόνο όσοι προσπαθούν. Θα πρέπει οι αλλαγές αυτές να γίνουν σε ένα εχθρικό οικονομικό περιβάλλον -η γιγάντωση του ελλείμματος τα τελευταία χρόνια είναι μόνο ένα από τα πολλά προβλήματα. Θα υπάρξει δυσπιστία -το έλλειμμα εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στα πάντα είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ένα περίεργο τρόπο να κερδίζει μάχες και τον έχω παρατηρήσει να το κάνει ξανά και ξανά: αθόρυβα. Παρακολουθείς, δεν βλέπεις πώς θα μπορούσε να κερδίσει, σχολιάζεις τα λάθη του, ξεχνιέσαι, κοιτάς μετά από λίγο και η μάχη έχει λήξει θριαμβευτικά υπέρ του.

Είμαι αισιόδοξος, διότι βλέπω, ότι σε μόνο 40 μέρες έχει ξεκινήσει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού, ότι το "πολιτικό κόστος" έχει πάψει να είναι το κυρίαρχο μέγεθος για την χάραξη πολιτικής, ότι έχει αναδείξει νέα πρόσωπα, ότι η πολιτική ζωή έχει εμπλουτιστεί με νέες ιδέες και όρους, ότι κάτι γίνεται επιτέλους. Υποψιάζομαι ότι κοιτώντας προς τα πίσω σε μερικούς μήνες ή μερικά χρόνια, θα δούμε και πάλι ότι έχει κερδίσει μάχες που δεν θα περίμενε κανείς.