DNC08 - η ομιλία του Obama

Είναι 12:45 το βράδυ της Πέμπτης εδώ. Μόλις γύρισα ξενοδοχείο από την μεγάλη ομιλία του Obama.



Είχα πάει από νωρίς, γύρω στις 12 το μεσημέρι, στο γήπεδο INVESCO, όπου θα γινόταν η εκδήλωση. Εκείνη την ώρα έκαναν πρόβες, κατά τις 17:00 (αν θυμάμαι καλά) άρχισε το "πρόγραμμα": στην σκηνή εμφανίστηκαν μουσικά συγκροτήματα και τραγουδιστές (μεταξύ των οποίων και η Sheryl Crow και ο Stevie Wonder) και "διάσημοι" όπως η ολυμπιονίκης Shawn Johnson και η Jennifer Hudson.



Η κόρη του Eisenhower, ο γιος του Martin Luther King εξήγησαν γιατί πιστεύουν ότι ο Obama ενσαρκώνει αυτά που πίστευαν οι γονείς τους.



Απόστρατοι αξιωματικοί (από στρατηγοί και ναύαρχοι και πάνω...) γιατί εμπιστεύονται τον Obama στην θέση του Προέδρου (που είναι και αρχηγός των Εν. Δυνάμεων). Απλοί άνθρωποι (καλά, δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά ότι ήταν απλά τυχαίοι...) που είπαν γιατί δεν αντέχουν να ξαναδούν τους Ρεπουμπλικάνους για άλλα 4 χρόνια και γιατί ελπίζουν στον Obama. Και βέβαια διάφοροι πολιτικοί (με καλύτερο τον Al Gore).



Γενικά μία πολύ καλά στημένη παράσταση, που δεν κούραζε και παράλληλα "χτυπούσε" με έξυπνο τρόπο τα διάφορα θέματα που θα γίνουν το επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας: οι "ιστορικές φιγούρες" για να δώσουν το συναισθηματικό τόνο, οι "απλοί άνθρωποι" για να μιλήσουν για τα προβλήματα της καθημερινότητας και της οικονομίας, οι στρατιωτικοί για να δείξουν ότι ο πολίτης δεν χρειάζεται να φοβάται την "απειρία" του Obama στον πόλεμο (κάτι που αναφέρει συχνά το McCain, που δεν ξεχνάει να υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία ότι ο ίδιος είναι ήρωας πολέμου), ο Al Gore για να δώσει κύρος στην πράσινη πολιτική του Obama κ.λ.

Αλλά βέβαια, το κύριο θέμα ήταν το κλείσιμο της βραδιάς με την ομιλία του Obama. Πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν μία εντυπωσιακή ομιλία, με καταπληκτικό ρυθμό -και όλα όσα είχαν προηγηθεί, μαζί με το γενικότερο "στήσιμο" του χώρου, του φωτισμού, του ήχου, βοήθησαν. Οι εξέδρες του INVESCO ήταν κατάμεστες από κόσμο που πάλλονταν στον ίδιο ρυθμό, χειροκροτούσε, ούρλιαζε πολλές φορές, παρακολουθούσε με προσοχή και συμμετείχε.



Αν η περιγραφή μου ακούγεται σαν περιγραφή κάποιας παράστασης ή συναυλίας, δεν έχετε άδικο, κάπως έτσι ήταν -και από μία άποψη, είναι μεγάλη επιτυχία να καταφέρεις να κάνεις μία πολιτική εκδήλωση να συναγωνίζεται παρόμοιες εκδηλώσεις.

Όμως η ομιλία του Obama, πρέπει να παραδεχθώ ότι ήταν μεστή από πολιτικό λόγο και παράλληλα συναισθηματική. Και, ακόμη και με τον κυνισμό που έχω σε αυτά τα θέματα, ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα! Ήταν μία πολύ δυνατή ομιλία. Όλες οι αντιδράσεις που άκουσα, στον δρόμο και στην τηλεόραση, ακόμη και από Ρεπουμπλικάνους, ήταν σε αυτή την γραμμή. Οι Δημοκρατικοί ήταν εκτός των άλλων χαρούμενοι γιατί είδαν τον Obama να "σηκώνει το γάντι" σε διάφορες επιθέσεις που του έχουν γίνει και να αντεπιτίθεται -πολλοί του καταλογίζουν ότι το ευγενικό και μορφωμένο προφίλ που έχει είναι καλό, αλλά δεν είχε δείξει ως τώρα "πυγμή" και επιθετικότητα.

Από κει και πέρα, οι αρνητικές κριτικές δεν με παραξένεψαν καθόλου: πού θα βρει τα λεφτά για να κάνει κοινωνική πολιτική, πώς θα μειώσει τους φόρους στους οικονομικά πιο ασθενείς, κ.λ.

Το άλλο ενδιαφέρον που άκουσα αργότερα, από δημοσιογράφους στο CNN grill, είναι ότι το Συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων (που θα πρέπει να ισοφαρίσει τουλάχιστον τις εντυπώσεις από το DNC08), θα έχει εκτός των άλλων να αντιμετωπίσει στα media και τον τυφώνα που ίσως θα πλήξει την Νέα Ορλεάνη, 3 χρόνια ακριβώς μετά τον Κατρίνα. Δεν θα είναι μόνο ο ανταγωνισμός σε τηλεοπτικό χρόνο, αλλά και ότι θα φέρει μνήμες για την ανικανότητα που έδειξε η κυβένρηση του Bush να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον Κατρίνα, αλλά και να ανασυγκροτήσει τις περιοχές που έπληξε).