2008-07-24

η επιστροφή Κουκοδήμου δεν είναι αιτία για αποχώρηση Τατούλη;

Ο Πέτρος Τατούλης έχει επιδείξει (ειδικά τους τελευταίους μήνες) ένα εξαιρετικό ζήλο και τόλμη καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα κάθε φορά που βλέπει ακόμη και την δική του παράταξη να καλύπτει και να συγκαλύπτει. Η τολμηρή αυτή στάση τον κάνει να ξεχωρίζει και τουλάχιστον στην δική μου εκτίμηση έχει κερδίσει αρκετούς πόντους -για να είμαι ειληκρινής, του περισσότερους τους κέρδισε όταν έμαθα ότι είχε αποστείλει επιστολή όταν ακόμη Υπ. Πολιτισμού ήταν ο Καραμανλής και ο ίδιος Υφυπουργός, με την οποία κατάγγειλε την διαφθορά που επικρατούσε στο συγκεκριμένο υπουργείο.

Πολλοί είπαν ότι το θάρρος το πήρε γιατί ήταν ο ένας από τους 151 βουλευτές της Ν.Δ. και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσαν να τον διαγράψουν. Νομίζω ότι η φημολογούμενη επιστροφή Κουκοδήμου στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. αλλάζει σημαντικά το σκηνικό.

Όχι με τον τρόπο που θεωρούν οι περισσότεροι.

Θυμίζω τους λόγους για τους οποίους ο Κουκοδήμος ανεξαρτοποιήθηκε (βγάζοντας από την δύσκολη θέση την Ν.Δ. να τον διαγράψει...)

Το όνομα του ανεξάρτητου πλέον βουλευτή Πιερίας ενεπλάκη στην υπόθεση Ζαχόπουλου, όταν στις 14 Ιανουαρίου ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος κατήγγειλε από την τηλεοπτική του εκπομπή προσπάθεια γαλάζιου βουλευτή να μεσολαβήσει για συνάντηση του δημοσιογράφου με τον επικεφαλής της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων Σπύρο Κλαδά. (Καθημερινή, 1/2/2008)


Η υπόθεση Κουκοδήμου είναι σύμβολο κουκουλώματος της κυβερνητικής διαφθοράς. Το τίμιο και αδιάφθορο προφίλ του έχει δημιουργήσει ο Πέτρος Τατούλης (και σε εμένα), νομίζω ότι επιβάλει την αποχώρησή του από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. σε περίπτωση που επιστρέψει ο Κουκοδήμος. Ειδικά τώρα που δεν θα φοβάται ότι με την αποχώρησή του θα χρεωθεί την πτώση της κυβέρνησης. Στην αντίθετη περίπτωση, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, θα επιβεβαιώσει όλους αυτούς που λένε ότι "άλλα λέει και άλλα κάνει".

**UPDATE**: Ο Πέτρος Τατούλης απαντάει σχετικά.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παναγιώτη, συμφωνώ σε όλα εκτός από την τελευταία σου πρόταση που συνοψίζει και το ζουμί του post. Όπως ξέρεις, υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι και στρατηγικές στην πολιτική και αν το ερώτημα είναι πως ένας βουλευτής θα υπηρετήσει αποτελεσματικά την Ελλάδα (σύμφωνα με τον όρκο του), αλλά και το ίδιο το κόμμα του, τότε σε πολλές μα πάρα πολλές περιπτώσεις το κάνει πιο αποτελεσματικά "από τα μέσα" και όχι με την συνηθισμένη τακτική της "φυγής" στα εύκολα.. Σε κάθε περίπτωση, ότι και να λέμε εμείς μόνο ο ίδιος ο Π. Τατούλης γνωρίζει την στρατηγική του για αποτελεσματικότητα σε αυτά που προσπαθεί να πετύχει και η δική μου αξιολόγηση εστιάζει αποκλειστικά στην συνέπεια λόγων και έργων του και στην τόλμη να προχωρά μπροστά με μια έγκυρη και συναφή με τα προβλήματα των Ελλήνων Agenda. Ελπίζω να βρει και άλλες "υγιείς δυνάμεις" στα άλλα κόμματα (και στο ΠΑΣΟΚ), έτσι ώστε να μπορέσουν να προωθηθούν ορισμένες κρίσιμες πρωτοβουλίες που αλλιώς, υπό την σημαία συγκεκριμένου κόμματος, δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να προχωρήσουν για τους συνήθεις λόγους...

Ανώνυμος είπε...

fbobolas δεν έχεις άδικο αλλά από την άλλη δεν βαρεθήκαμε και τους γιαλαντζί αντάρτες που γκρινιάζουν μεν, ψηφίζουν όμως δε όλα τα νομοσχέδια που περνάει η κυβέρνηση στη βουλή? Βαρέθηκα εγώ προσωπικά μούρες σαν το Γιάννη Μανώλη που γκρίνιαζε για το ασφαλιστικό π.χ. αλλά το ψήφισε τελικά. Γκρίνιαζε για την εξαγορά του Γερμανού από ΟΤΕ αλλά λούφαξε ουσιαστικά στην κρίσιμη στιγμή και τώρα που βγαίνουν στο φως ειδήσεις μετά την μήνυση που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ ξαναβγήκε στα κανάλια να το παίξει καθαρός και αποστασιοποιημένος. Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο δε γίνεται μια ζωή. Ολίγον έγγυος δεν υπάρχει. Κάποια πράγματα απαιτούν καθαρές θέσεις. Αλλιώς γίνονται απλά για τα παράθυρα και λειτουργούν ως ανάχωμα διαρροών των διαμαρτυρόμενων ψηφοφόρων. Πάντως η επιστροφή του Κουκοδήμου ένα πράγμα πάνω απ' όλα μας δείχνει ξεκάθαρα: Η κυβέρνηση επενδύει απροκάλυπτα πλέον στο γεγονός ότι το εκλογικό σώμα (εμφανίζεται να) συμπεριφέρεται ως λοβοτομημένο και ελπίζει ότι αυτό θα αποτυπωθεί και στην κάλπη.

Ανώνυμος είπε...

@Ορέστης ... Αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα, το αν το εκλογικό σώμα είναι πράγματι λοβοτομημένο! και βέβαια θα αποδειχθεί ακριβέστατα στην κάλπη, όπως και το αν έχει την Πολιτική και τους Πολιτικούς που του αξίζουν και του αντιστοιχούν! Ας σημειώσουμε πάντως κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία: με την διάδοση των νέων μέσων και με την διαθεσιμότητα της πληροφορίας στην εποχή μας, όλοι έχουν όχι μόνο την δυνατότητα να ασκήσουν το "ύψιστο δημοκρατικό τους καθήκον" κάθε 4 χρόνια... αλλά και την δυνατότητα, θα έλεγα και την υποχρέωση να ασκούν τα δημοκρατικά τους καθήκοντα την κάθε μέρα, χωρίς οκνηρία!.. Μπορούν να επηρεάζουν με κάθε διαθέσιμο τρόπο τις εξελίξεις. Από την πρόθεση της ψήφου τους στις δημοσκοπήσεις (μια και αυτές "οδηγούν" την χάραξη της πολιτικής), έως την εμπλοκή - συμμετοχή τους και την ενεργοποίηση ολόκληρου του εκλογικού σώματος με τα νέα μέσα που τόσο επηρεάζουν τις εξελίξεις!... Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο... θυμήσου πόσο εύκολα κέρδισαν τα τέρατα των Lordie στην Eurovision - κατά βάση από την "συνεννόηση" των χρηστών του internet. Σκέψου να χρησιμοποιήσουν την δύναμη τους οι πολίτες τώρα που παίζεται η ίδια τους η επιβίωση... @ vrypan... Επειδή η πολιτική είναι γεμάτη από μεγάλα ηθικά διλήμματα, σύντομα θα αντιμετωπίσεις και εσύ ένα: ποιο θα υποστηρίξεις με πάθος; το καλό της Ελλάδας ή το καλό του κόμματος; (στις περιπτώσεις όπου αυτά αποκλίνουν). Όπως ξέρεις, οι επιλογές μας είναι πλέον διαφανείς και ορατές σε όλους...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Παναγιώτη, θα μακρηγορήσω λίγο αν μου το επιτρέπεις.

Το πρόβλημα στη χώρα είναι πολύ μεγαλύτερο από έναν Τατούλη και έναν Κουκοδήμο. Και ούτε προκύπτει ασφαλώς ότι «η υπόθεση Κουκοδήμου είναι σύμβολο κουκουλώματος της κυβερνητικής διαφθοράς». Όταν τα σύμβολα είναι τόσο πολλά, τότε αυτονόητο είναι ότι παύουμε να μιλούμε για σύμβολα, αλλά για απλά συμπτώματα.

Υπάρχουν πολλά τα οποία η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό πριν το 2004. Σήμερα, υπάρχει η γενική εκτίμηση ότι είμαστε ακόμη μακριά από τους στόχους μας. Διόγκωση των οικονομικών δυσπραγιών του έλληνα και καθημερινές αποκαλύψεις περί διαφθοράς των ιθυνόντων. Στο πρώτο θέμα. Πράγματι η διεθνής συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή. Πλην όμως και η ελληνική πολιτεία δεν έχει δημιουργήσει τα στεγανά εκείνα που θα απέτρεπαν τη διόγκωση. Το νόημα της επανίδρυσης του Κράτους ήταν αυτό ακριβώς: μικρότερο, οικονομικότερο, πιο ευέλικτο και αποτελεσματικό κράτος. Ομοίως και το αίτημα των μεταρρυθμίσεων. Και οι δύο λέξεις αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν απολέσει το περιεχόμενο τους. Η πρώτη έμεινε κενό γράμμα. Πρόσφατα αποταθήκαμε σε εταιρεία προκειμένου έναντι ενός αδρού ποσού να εξασφαλίσουμε ένα πλάνο επανίδρυσης (αν δεν μπορούμε εμείς, γιατί δεν καλέσαμε τον λαό να ψηφίσει εταιρεία το 2004 για την επανίδρυση;). Η δεύτερη έχει χάσει τη βαρύτητα της, από τη στιγμή που η παραμικρή βελτιωτική κίνηση βαπτίζεται ως τέτοια. Την ίδια στιγμή, τι μπορεί να σημαίνει η «Νέα Αλλαγή» του ΓΑΠ; Αλλαγή, με ποιες δομές; Με ποιες ιδέες; Με ποια κοινωνία; Η αλλαγή και το καινούριο γεννιούνται μόνο όταν η ίδια η κοινωνία έχει κάνει την αυτοκριτική της και δημιουργεί ένα συγκεκριμένο υπόστρωμα προκειμένου να βρεθεί στη συνέχεια και ο εκφραστής του. Μέχρι τότε, θα μείνουν όρθιοι όσοι εμμένουν στην αλήθεια, όχι διότι είναι οι μόνοι σοφοί που την κατέχουν. Αλλά διότι λένε την αλήθεια όσοι δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν, κανέναν αφέντη να υπηρετήσουν και κανένα αντάλλαγμα να προσδοκούν. Οι υπόλοιποι θα χαθούν στον χρόνο, είτε ένεκα διανοητικής ανεπάρκειας είτε λόγω συμφερόντων που τους δεσμεύουν. Βέβαια, δυστυχώς σε αυτόν τον τόπο γνωρίσαμε πολλούς τέτοιους, έστω κι άργησαν πολύ να χαθούν.


Η διεθνής εμπειρία καταδεικνύει ότι η διαφθορά ουδέποτε αποτέλεσε την πραγματική αιτία για την πολιτική καταστροφή ενός κόμματος ή μιας κυβέρνησης. Η οικονομία όμως υπήρξε. Είναι το γνωστό κλισέ της εποχής Κλίντον “It s the economy stupid” («είναι η οικονομία ηλίθιε», που δίνει την νίκη ή την ήττα στις εκλογικές αναμετρήσεις). Η διαφθορά και τα σκάνδαλα είναι τις περισσότερες φορές η φωτιά που ανάβει το φιτίλι της ανατίναξης. Σήμερα και τα δύο στοιχεία υπάρχουν. Και ναι μεν το επιχείρημα της «εισαγόμενης οικονομικής κρίσης» ισχύει εν μέρει – χωρίς ωστόσο να πείθει από τη στιγμή που η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας στην Ελλάδα ουδέποτε προχώρησε , ούτε και η οικοδόμηση μιας υγιούς οικονομίας, με αποτέλεσμα το κοινωνικό κράτος να μην έχει τα απαραίτητα κονδύλια να τραφεί-, αποδομείται όμως μπροστά στην προκλητική εικόνα των πολιτικών και των διαφόρων παραγόντων που μπήκαν στην πολιτική πτωχοί και διάγουν σήμερα (ελέω γυναικών και τέκνων) βίο πλουσιοπάροχο.

Πολλοί κατηγορούν τη Νέα Δημοκρατία αλλά και το ΠΑΣΟΚ ότι δεν έχει σχέδιο για τη χώρα. Και το ΠΑΣΟΚ έχει πρόγραμμα. Και η Νέα Δημοκρατία είχε και πρόγραμμα και σχέδιο. Και τα δύο δεν αποφεύγουν σε ορισμένες περιπτώσεις το λαϊκισμό και η εξισορροπιστική τους διάθεση καταδεικνύει ότι το πολιτικό κόστος παραμένει πάντοτε πολύ υψηλότερα από τη συνέπεια των δεσμεύσεων και το γενικότερο καλό του τόπου. Τα σχέδια ωστόσο υπάρχουν. Αυτό που συνεχίζει ο τόπος να αναζητά είναι οι άνθρωποι που θα τα εφαρμόσουν. Και βέβαια οι άνθρωποι που θα εμμείνουν στην αλήθεια και ανοιχτά θα εκφράσουν την πραγματικότητα στον ελληνικό λαό. Άνθρωποι βγαλμένοι μέσα από την κοινωνία, επιτυχημένοι στις εργασίες τους, με ένσημα στο βιβλιάριο της ασφάλισης τους, άνθρωποι που θα γνωρίζουν ότι ο μισθός του βουλευτή είναι αυτός και τόσο εκείνοι όσο και οι οικογένειες τους είναι αναγκασμένοι να βγουν από την πολιτική με όσα είχαν και όχι με πολλαπλάσια. Άνθρωποι σαν όλους εμάς, όχι μεσσίες, όχι στελέχη του κομματικού σωλήνα, όχι τριαντάρηδες δήθεν φερέλπιδες με μόνη περγαμηνή στο βιογραφικό τους την κομματική τους δράση στις διάφορες νεολαίες και τη θητεία τους δίπλα σε ισχυρούς υπουργούς. Άνθρωποι που θα κριθούν από το έργο και την αποτελεσματικότητα τους και όχι από τις σχέσεις τους με 5 -6 επιχειρηματίες, μεγαλοεκδότες, καναλάρχες και κομματικά συστήματα.

Προσωπικά λοιπόν, έχω πολύ γερό μνημονικό. Μνημονικό ορεσιβίου. Στο πλαίσιο αυτής της εξαιρετικής ικανότητας (θα μου επιτρέψεις να το πω αυτό) θυμάμαι ξεκάθαρα τις δεσμεύσεις μας. Μία προς μία. Και σε αυτές είμαι πιστός. Αυτές οφείλω να θυμίζω σε όσους τυχόν τις έχουν ξεχάσει. Και θα μου επιτρέψεις να πω ότι έχω ξεκάθαρη εικόνα και της παραταξιακής βάσης, αλλά κυρίως των αντιδράσεων και των σκέψεων του ελληνικού λαού. Καταλαβαίνεις πολύ καλά ότι ως εκφραστής και των δεσμεύσεων και των λαϊκών αιτημάτων, δεν μου επιτρέπεται ούτε να παραιτηθώ ούτε ασφαλώς και επιτρέπεται σε κανέναν να σκεφτεί ότι θα εκδιωχθώ. Αστείες ιστορίες, από παπαγαλάκια εκπορευόμενες.

Η ισχυρή (στον αριθμό) κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι παρά ένα άλλοθι. Καμία σοβαρή μεταρρύθμιση της κυβέρνησης αυτής δεν πρόκειται να κινδυνεύσει να μην εγκριθεί εάν συμπορεύεται με τις δεσμεύσεις μας. Προσωπικά θα επαναλάβω την πρόθεσή μου να είμαι από εδώ και στο εξής συνεπής με τη συνείδησή μου, τον έλληνα που με εμπιστεύθηκε με την ψήφο του, με το σύνταγμα: θα τεκμηριώνω σε κάθε περίπτωση τις αντιθέσεις μου (αν υπάρχουν), θα καταγράφω την πορεία της διαβούλευσης και αν κάποιες από αυτές αν μη τι άλλο συζητήθηκαν και ελήφθησαν υπ όψιν και τέλος θα ψηφίζω κατά το δοκούν. Και τότε, κανείς ασφαλώς δεν θα μπορεί να καταλογίσει το ψευδεπίγραφο και άκρως αντιδημοκρατικό ότι ο τάδε ή ο δείνα έριξε την κυβέρνηση. Ο «μαγικός αριθμός» 151 θα υπάρχει. Εκτός …και αν ξαναθυμηθούμε να σκεφτόμαστε: ποιος είπε ότι η καταψήφιση ενός νομοσχεδίου δρομολογεί την πτώση μιας κυβέρνησης; Ή ποιος ήταν εκείνος που είπε για μαντριά και λύκους; Ή ποιος είπε ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο; Όλοι αυτοί θα είχαν υποθέτω τους λόγους τους, πλην όμως ας επανεξετάσουμε αν αυτοί ισχύουν και σήμερα. Γιατί καλά τα «ρετιρέ» της δεκαετίας του ’80, αλλά ας δούμε ποιοι είναι αυτοί που κάθονται στα ρετιρέ σήμερα.

Φίλε Παναγιώτη, με αυτό κλείνω.

Τα συνθήματα έχουν μείνει κενά. Εγκαλούμαστε όλοι. Πολίτες, πολιτικοί και πολιτικά κόμματα. Δες το σοβαρό μήνυμα που έστειλε χθες και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μίλησε για εμβάθυνση της δημοκρατίας, για πολιτικούς που μπήκαν στον πολιτικό στίβο για άλλους λόγους, για τους πολίτες που πρέπει να αρχίσουν να ψηφίζουν πιο συνειδητά. Και το σημαντικότερο, έδειξε την άλλη Ελλάδα. Αυτή που συνεχώς τονίζω ότι υπάρχει όταν λέω ότι «οι πολιτικοί συναναστράφηκαν με 5 -6 επιχειρηματίες και νόμισαν ότι αυτή είναι η Ελλάδα όλη. Ε, δεν είναι αυτή η Ελλάδα». Είναι η Ελλάδα των αγροτών, των εργαζομένων, των ανθρώπων που σκληρά αγωνίζονται για να επιτύχουν ένα καλύτερο μέλλον, των νέων ανθρώπων που η καθημερινότητα στραγγαλίζει τον ενθουσιασμό και τη διάθεση να προοδεύσουν κι εκείνοι δεν το βάζουν κάτω, όσων δεν διαθέτουν δεκανίκια και δήθεν υψηλές γνωριμίες. Από αυτήν την Ελλάδα ουδείς μπορεί να παραιτηθεί, από τη στιγμή που αυτήν πάντα γνώριζε και σε αυτήν αποκλειστικά δεσμεύτηκε.



Ps. Όσον αφορά την τελευταία σου πρόταση, δεν περίμενα να υποκύψεις στην προπαγάνδα των παπαγάλων. Ας θέσω κι εγώ ένα ερώτημα για το τέλος: «Ποιος είπε άλλα και κάνει άλλα;». Στη περίπτωση που η διάσταση που σκιαγραφεί το ερώτημα είναι αιτία απομάκρυνσης, νομίζω ότι η λίστα θα είναι μακριά, διαχρονική και διακομματική.

Ανώνυμος είπε...

Ok, συγκρατώ την πρώτη και την τελευταία παράγραφο του κ. τατούλη (τα ενδιάμεσα μοιάζουν στα ταπεινά μου μάτια γενικόλογη κουρτίνα, διορθώστε με) και σχολιάζω.

Είναι προφανές πως το γενικότερο ζήτημα δεν αφορά μονάχα τους τατουδήμους, ωστόσο η συγκεκριμένη ανάρτηση αφορά κάτι συγκεκριμένο, ίσως ήταν καλό να εστιάζαμε και μόνο εκεί.

Η διαφορά μεταξύ συμβόλου και συμπτώματος δεν μου είναι απόλυτα διακριτή στη συγκεκριμένη αναφορά, θεωρώ πως και τα δύο συνιστούν ένδειξη γενικότερου προβλήματος, το ένα με ενεργητική προδιάθεση, ενώ το άλο με παθητική. Ο κ. τατούλης όμως έχει προσπαθήσει πολύ να αυτοπροβληθεί ως σύμβολο (αξιοπιστίας κτλ κτλ), με ξενίζει που στο δεδομένο και πολύ συγκεκριμένο ερώτημα επιχειρεί εν τέλει την "υποβάθμιση" του προφίλ του...

Παναγιώτης Βρυώνης είπε...

Φίλε Πέτρο,

Ευχαριστώ που απάντησες στην "πρόκληση". Είναι σημαντικό.

Εγώ θα είμαι πιο σύντομος. :-)

Η υπόθεση Κουκοδήμου με εξοργίζει περισσότερο από όλα τα άλλα που έχουν αποκαλυφθεί κατά καιρούς. Αυτή είναι η προσωπική μου εκτίμηση, εσύ το υποβαθμίζεις ως θέμα λέγοντας ότι δεν είναι ούτε το μόνο ούτε το πιο σημαντικό.

Λες ότι υπάρχουν μεγαλύτερα, σημαντικότερα. Δεν τα πάω καλά με αυτά. Απαιτούν μεγάλες και γενικές συζητήσεις, καθολικά σχέδια δράσης, μεγάλους και σημαντικούς ανθρώπους -δεν ανήκω σε αυτούς και αισθάνομαι ότι μένω απ' έξω.

Προτιμώ τα μικρά, συγκεκριμένα προβλήματα, ένα την φορά. "Θα ήταν η επιστροφή Κουκοδήμου αιτία αποχώρησης του Τατούλη"; "Όχι", μου απάντησες (αν κατάλαβα καλά). ΟΚ, πάμε στο επόμενο!

(Τα υπόλοιπα θέματα που θίγεις, σχετικά με θεσμούς, πολιτικές, πρόσωπα, την διαχρονικότητα των προβλημάτων κ.λ., είναι βέβαια θέματα που απασχολούν τους αναγνώστες αυτού του blog και εμένα. Τα συζητάμε συχνά και θα χαρούμε να βλέπουμε και τις δικές σου θέσεις και απόψεις!)

Ανώνυμος είπε...

Οφείλω να συμφωνήσω με τον κ. Τατούλη σε ότι αφορά την περιγραφή που έδωσε αναφορικά με το τι είδους άνθρωποι θα πρέπει να στελεχώσουν την πολιτική σκηνή της χώρας. Από την άλλη όμως, όταν διαβάζω στο σχόλιό του ότι «ούτε προκύπτει ασφαλώς ότι η υπόθεση Κουκοδήμου είναι σύμβολο κουκουλώματος της κυβερνητικής διαφθοράς», τότε φοβάμαι πως δικαιώνεται η ενόχληση που εξέφρασα στο προηγούμενο σχόλιό μου για τον τρόπο που κινούνται διάφοροι «αντιρρησίες» κατά καιρούς.

Πέτρος Τατούλης είπε...

@Ορέστης

Ορέστη, προφανώς το διαβάζεις μισό ή όπως θα ήθελες να είναι. Είπα ότι δεν είναι ΣΥΜΒΟΛΟ, και νομίζω ότι είναι κατανοητό τι ακριβώς θέλω να πω. Δεν το υποβαθμίζω το καθένα έχει τη σημασία του.

@george tziralis

θα σταθώ σε ένα μόνο πράγμα. Φίλε Γιώργο, αν ένα πράγμα αποστράφηκα στη ζωή μου είναι τα δήθεν σύμβολα και οι δήθεν ηγέτες. Ποτέ δεν προσπάθησα να αυτοπροβληθώ ως τέτοιος. Αποστρέφομαι το ραγιαδισμό και για το μόνο που μπορώ να παινευτώ στην μέχρι τώρα πορεία μου είναι ότι ποτέ δεν έχασα αυτό που με συνδέει με την κοινωνία. ότι είμαι απλώς ένα κομμάτι της. Και ότι δεν άρχισα να πιστεύω ότι οι δέκα συναναστροφές με επιχειρηματίες και διάφορους τέτοιους κύκλους είναι η Ελλάδα. Θα το επαναλάβω : Δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Για τους ηγέτες και τα σύμβολα σε παραπέμπω σε παλιότερη δήλωσή μου ("δεν έχουμε ηγέτες διότι απλώς δεν τους χρειαζόμαστε)http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8333&pubid=352394.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Ανώνυμος είπε...

Πολλα λογια παρα πολλα λογια οπου τα εχπυμε χορτασει χρονια τωρα.Αφηστε την φιλοσοφια και το πολυ μπλα μπλα και καντε εργα.Βαρεθηκαμε κ. τατουλη να ακουμε αμπελοφιλοσοφιες τι πρεπει να γινει και πως,Ειμαι 45 χρονων και εδω και 20 χρονια ολο λογια ακουω σας βαρεθηκαμε ολουσας, η καντε κατι καλο χωρις πολλα λογια η πατε σπιτισας ετσι απλα.

blogger είπε...

Συμφωνώ με τον τελευταίο ανώνυμο. Πολλές αμπελοφιλοσοφίες και μηδέν πράξεις.

@ Πέτρο Τατούλη:

Χωρίς να έχω την πρόθεση να σας προσβάλω κ. Τατούλη, αλλά προκαλούμε. Και επειδή βλέπω ένα "μοτίβο" στις κυβερνήσεις Καραμανλή, δεν μπορώ να μην πω τα εξής:

Υπάρχει σύστημα στην κοινοβουλευτική σας ομάδα. Προφανώς έχετε καλούς επικοινωνιολόγους (και τους βγάζω το καπέλο).

Γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι η κυβέρνησή σας προωθεί και εφαρμόζει πολλές αντιλαϊκές πολιτικές, έρχονται και από το πουθενά και τα μεγάλα σκάνδαλα...

Οπότε ως "αντιπολιτευτικές φωνές" ορισμένοι από εσάς εκφράζετε την λαϊκή αγανάκτηση και το κοινό αίσθημα και λειτουργείτε ως "βαλβίδες εκτόνωσης" του ατμού.

Με το που μειώνεται η πίεση, κλείνετε την βαλβίδα και συνεχίζετε να στηρίζετε τις επιλογές του Καραμανλή στο ακέραιο, ψηφίζοντας σε όλα "ναι".

Αυτή είναι η αλήθεια. Όλα τα άλλα είναι αμπελοφιλοσοφίες και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Ανώνυμος είπε...

Κυριε τατουλη θα σας παραδεχτω αν αυριο σε ψηφηση νομοσχεδιου που ειναι αντιλαικο ριξετε οχι.ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ τοτε θα πω να και ενας πολιτικος με τιμιοτητα και ανδρεια που εριξε μαυρο στο κομμα που ανηκει οπου αλλα ελεγε οτι θα κανει και αλλα εκανε.Γιατι αν δεν κανετε τιποτε συγνωμη αλλα θα ειστε αλλος ενας πολιτικος που μας κοροιδευε.
Τα πολλα λογια ειναι φτωχεια και ολοι μα ολοι ακομα και οι ΝΔκρατες που μιλαω ξερουν οτι η ΝΔ μας κοροιδεψε ΠΑΝΤΕΛΩΣ διελυσε αυτην την χωρα σε ολους τους τομεις ( συγουρα ειχε βαλει και το πασοκ το χεριτου) τα εδωσε ολα στους εχοντες και απο τους μη κατεχοντες μας τα πηρε ολα.
Τα πραματα ειναι πολυ δυσκολα.
Καμια φορα καθομαι και σκεφτομαι γιατι να υπαρχει απο μεριας πολιτικων τοσο απανθριωπια.Γιατι ρε γαμωτο ολες οι δυτικες χωρες να πηγαινουν μπροστα να εχουν καλυτερη ζωη οι πολιτες και μεις εδω μια ζωη τα ιδια και τα ιδια.

Ανώνυμος είπε...

@krogias

Συμφωνώ με το σύστημα της βαλβίδας εκτόνωσης που ανέλυσες.

Παρέλειψες μια πτυχή του: η βαλβίδα, μπορεί εύκολα να εξαργυρώσει αυτή την συμπεριφορά σε ψήφους. Διότι επιστρέφει στο Νομό του/της και συσπειρώνει όλους τους δυσαρεστημένους που τον/την πιστεύουν αρκετά ώστε να τον ξαναστείλουν στη βουλή.
"Καλά τους τα 'πες!" ...

Από λόγια χορτάσαμε.

Ανώνυμος είπε...

Και για μένα είναι αμπελοφιλοσοφίες τα όσα παραθέτει ο κος Τατούλης, ειδικά μετά τη παρουσίασή του στο ΣΚΑΪ έρχετε να επιβεβαιωθεί πανηγυρικά η θεωρία περι βαλβίδας εκτόνωσης. Ήταν κάτι παραπάνω από κραυγαλέα η προσπάθεια αναδίπλωσής του σε σχεδόν απολογητικό ύφος..Μέχρι τώρα παραδεχόμουν τον τρόπο που ο κος Τατούλης καταλόγιζε ευθύνες και σχεδόν αποκάλυπτε γεγονότα..Τελικά εκπροσωπείτε εμάς στη Βουλή ή είστε απλά οι υπάλληλοι του κόμματος σας..?
Απλά κύριοι σας έχουμε βαρεθεί..Πλέον όλα είναι τόσο απροκάλυπτα και προκλητικά που το λιγότερο που μπορείς να κάνει κανείς είναι να εξοργιστεί..

blogger είπε...

Ορίστε και μια καλή είδηση, που δείχνει ότι στις τάξεις της Ν.Δ. υπάρχουν ακόμη στελέχη που οι πράξεις τους συμβαδίζουν με τους λόγους τους:
Τα "βρόντηξε" ο υπεύθυνος αγροτικού της ΝΟΔΕ Λάρισας!

Ανώνυμος είπε...

κε Τατούλη, σας συγχαίρω για τη τόλμη σας και την ειλικρίνεια σας με τη οποία διατυπώνεται τις απόψεις σας. Σίγουρα έχετε καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων απο εμάς τους απλούς πολίτες. δυστυχώς εμείς οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας έιμαστε δέσμιοι πολλών κέντρων εξάρτησης, που για διαφόρους λόγους ο καθένας προσπαθεί να πάρει με το μέρος του τη κοινή γνώμη. Για να γίνω πιο σαφής. Κάθε φορά που γίνεται μία καταγγελλία για κάποιο αδίκημα ενός δημοσίου προσώπου, η καταγγελλία αυτή γίνεται αποδεκτή ως αληθής απο την κοινή γνώμη. Κι αν αποδειχτεί,είτε με την ανακριτική διαδικασία, είτε με τη δημοσιογραφική, αυτή θεωρείτε αυτομάτως " κουκούλωμα". Θυμίζει τις εποχές του 18ου αιώνα που ο οχλος για να βρεί το δίκιο που του έλειπε( και δικαίως) δεν δίσταζε να κατηγορήσει όποιον ήθελε μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί το αίσθημα του δικαίου. Ποιός είμαι εγώ να κρίνω ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο,μήπως γνωρίζω τα γεγονότα? γνωρίζω το ποιόν του κάθε ανθρώπου? Γιαυτό υπάρχουν και οι θεσμοί, και οι άνθρωποι που λειτουργούν τους θεσμούς να ανακαλύψουν την αλήθεια. Η εξουσία κρύβει πολλούς πειρασμούς, και εξουσία δεν είναι μόνο η πολιτική. Εξουσία είναι και ο τύπος.Εξουσία είναι και ο κάθε διευθυντής δημόσιας υπηρεσίαςκλπ. Αν ο κατέχων εξουσία είναι εμπαθής θα καταχραστεί τη εξουσία αυτή προς ίδιο όφελος.Σωστά λοιπόν κε Τατούλη μιλάτε ανοιχτά για αυτά που γνωρίζετε, και ορθώς ο κος Καραμανλής σας αφήνει να μιλάτε, γνωρίζει πολύ καλύτερα απο όλους εμάς τι γίνεται στο σπίτι του, είπαμε ο πειρασμός της εξουσίας είναι μεγάλος και δε μπορούν έυκολα να τον βαστάξουν πολλοί. Δεν γνωρίζω και πόσοι απο μάς που σήμερα διαμαρτυρόμαστε για τα κακώς κείμενα, αν βρισκόμασταν στη θέση τους αν θα αντέχαμε να μήν μπούμε στον πειρασμό. Η Δημοκρατία μας πρέπει να μάθε να διακρίνει την γενική υποστήριξη σε βασικές αρχές μιας πολίτικής, και στις αστοχίες εφαρμογής της απο εκείνους που κλήθηκαν να την εφαρμόσουν. Δυστυχώς κε Τατούλη και λοιποί αδελφοί για να εφαρμοστεί μία εντολή πρέπει να συνεργήσει και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας, μόνο απο τη εξουσία δεν γίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι πρώην (βλ. ΠΑΣΟΚ) τα ισοπέδωσαν όλα. Οι επόμενοι (βλ.ΝΔ) έδωσαν πάρα πολλές υποσχέσεις και παρά τα απροκάλυπτα ψέματα των εκπροσώπων τύπου της κυβέρνησης, μόνο ένα πράγμα βιώνω. Χειρότερη καθημερινότητα, χειρότερη ζωή. Διαλέξτε τομέα να γράφω για μέρες. Όσο αφορά τα υπόλοιπα κόμματα, μόνο λόγια λένε που ξέρουν πως δεν πρόκειται ποτέ να κληθούν να κάνουν πράξεις.
Εν ολίγης, πολλά προβλήματα που γίνονται όλο και περισσότερα, με ηγεσία που εκ του αποτελέσματος είναι επιεικώς ανίκανη. Ή μήπως να την χαρακτηρίσω ελεγχόμενη;