Νομίζω ότι ήταν Παρασκευή, ίσως να ήταν Σάββατο, μεσημέρι. Καθόμουν στον χώρο που είχαμε για τους bloggers στο Συνέδριο όταν χτύπησε το κινητό μου.
- Παναγιώτη, έχετε ρεύμα κανονικά;
- Ναι, μια χαρά, γιατί;
- Άκουσα στο ραδιόφωνο ότι έχει πέσει το ρεύμα στην αίθουσα της ολομέλειας.
- Κάτσε να πάω να δώ.
Περπατάω 20-30 μέτρα, μπαίνω στην κεντρική αίθουσα (το γήπεδο του tae kwon do) όπου γινόντουσαν οι ομιλίες. Όλα κανονικά, φώτα, ήχος, ο ομιλητής στο βήμα ήταν στην μέση της ομιλίας του.
Περίεργο...
Περνώντας από τον χώρο των δημοσιογράφων (απόσταση = 10 βήμτα), κατάλαβα:
η οθόνη στην οποία παρακολουθούσαν τις ομιλίες είχε σβήσει!
2 σχόλια:
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «καθιστικής» δημοσιογραφίας που εφαρμόζεται στη χώρα μας.
Μου θυμίζει τον «μύθου του Σπηλαίου» από την «Πολιτεία» του Πλάτωνα, όπου οι αλυσοδεμένοι που βρίσκονταν μέσα στη σπηλιά, έβλεπαν τις σκιές από την φωτιά στον τοίχο και νόμιζαν ότι έβλεπαν την πραγματικότητα…
Άμα πιάνεις το κλίμα σα δημοσιογράφος τα άλλα είναι περιττά...
Βλέπανε δε βλέπανε τα ίδια θα γράφανε: ό,τι τους σφύριζε ο κάθε "ανώνυμος κύκλος".
Μια ιδέα: στο επόμενο συνέδριο να τους βάλουμε να βλέπουν βιντεάκια από παλιότεορ συνέδριο. Θα το κατλάβουν άραγε;
Δημοσίευση σχολίου