Δεν αναρωτιέται κανείς. Τί κάνει τον πρωθυπουργό μίας υπερδύναμης να προσκαλέσει, να συναντήσει και να συνομιλήσει με έναν πολιτικό (χωρίς κυβερνητικό αξίωμα) από μία ασήμαντη χώρα;
Στην Ελλάδα, μερικοί έχουν την έτοιμη την δικαιολογία στις επιτυχίες του Γιώργου Παπανδρέου: νεποτισμός. Αλλά στο εξωτερικό; Υποψιάζομαι ότι ούτε ο φανατικότερος Παπανδρεϊκός, δεν θα έλεγε ότι ο πρωθυπουργός της Κίνας ή ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, συγκινήθηκαν από το επίθετο.
Η δική μου απάντηση είναι η πολιτική αξία του ιδίου.
Η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου, ως προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στην Κίνα, αποτελεί μία μεγάλης σημασίας πολιτική επιτυχία, από αυτές που είναι αδιανόητες για τα μεγέθη της Ελλάδας. Αλλά εδώ, αυτά περνάνε απαρατήρητα -ειδικά όταν έχουμε προκριματικούς Eurovision την ίδια περίοδο.
Το κλισέ, μοιάζει να επιβεβαιώνεται σε αυτή την περίπτωση: πρέπει να βγει κανείς έξω από την Ελλάδα για να αναγνωριστεί η αξία του.
(η φωτογραφία είναι από το flickr.com/pasokphotos)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου