Κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, χάνεται η κοινωνική συνοχή. Αυτό το αίσθημα που πρέπει να έχουμε όλοι ότι ζούμε όλοι μαζί, ότι υπάρχουν τρόποι να βρει κανείς το δίκιο του, ότι η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Ότι μπορείς να πετύχεις δημιουργώντας νέο πλούτο και όχι κλέβοντας του διπλανού.
Ο Καραμανλής και τα ΜΑΤ είχαν μέχρι πρόσφατα βεντέτα με τους φοιτητές. Τώρα έχουν και με τους αγρότες. Χθες έγιναν συμπλοκές στο λιμάνι του Πειραιά. Οι αγρότες στην Κρήτη κρατούσαν λέει "όμηρο" τον περιφερειάρχη, "μέχρι να αφήσουν τους δικούς μας".
Η αναξιοπιστία της κυβέρνησης μαζί με την οικονομική κρίση οδηγεί τις κοινωνικές ομάδες να διαπραγματεύονται με όρους πολέμου. Ο Καραμανλής έχει χάσει κάθε δυνατότητα να δημιουργήσει συνεναίσεις -και είναι για μία ακόμη φορά εξαφανισμένος. Και όταν φτάνει η σύγκρουση στο απροχώρητο, η κυβέρνηση υποχωρεί μεταφέροντας χρήματα από το ένα σημείο στο άλλο ή (ακόμη χειρότερα) χρεώνοντας επιπλέον το κράτος (όλους μας).
Οδηγούμαστε σε συγκρούσεις που ζημιώνουν τους πάντες. "Προχθές" ήταν οι νέοι. Χθες ήταν οι αγρότες. Δεν ξέρω ποιοι θα είναι οι επόμενοι. Αλλά αισθάνομαι ότι οι συγκρούσεις θα γίνονται όλο και περισσότερες, όλο και σφοδρότερες.
--
Υ.Γ.: το post αυτό το είχα γράψει το πρωί, αλλά δεν πρόλαβα να το δημοσιεύσω. Στο μεταξύ έμαθα ότι ο Παπανδρέου δεν μπόρεσε να τελειώσει την ομιλία του στους αγρότες που βρίσκονται στον Πειραιά λόγω δακρυγόνων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου