Παρακολουθήστε τα πρώτα 1-2 λεπτά του παρακάτω video. Αφαιρώντας τις αναφορές σε θέματα που σχετίζονται με την πολιτική των ΗΠΑ (π.χ. πόλεμος στο Ιράκ), νομίζω ότι ο ορισμός του νεοσυντηρητισμού που δίνεται, δεν μπορεί παρά να θυμίσει την Ν.Δ. (κρατικισμός που ευννοεί τις μεγάλες επιχειρήσεις, "ευθυγράμμιση" με θρησκευτικές "σταυροφορίες", "οικογενειακές αξίες" κ.λ.). Άλλωστε ο Καραμανλής, έχει δείξει αρκετές φορές τον "θαυμασμό" του για τον τρόπο που έχει χειριστεί ο Μπους ο νεότερος διάφορα θέματα: να θυμίσω π.χ. την εμφάνιση με το στρατιωτικό τζάκετ το καλοκαίρι, όταν καιγόταν η μισή Ελλάδα;
Έχει δίκιο ο Γ. Σαριγιαννίδης ότι κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν είναι νεοφιλελεύθερο -αν μοιάζει άσχετη η παρατήρηση, δεν είναι, αφού το άρθρο του ήταν η αφορμή για το post που διαβάζετε.
Θα ήθελα να γράψω κάποια πράγματα σχετικά με τον νεοφιλελευθερισμό, τον οικονομικό φιλελευθερισμό, τον κοινωνικό φιλελευθερισμό και τον νεοσυντηριτισμό. Αισθάνομαι όμως ότι δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις για να παρουσιάσω ολοκληρωμένα αυτά τα θέματα. Αν υπάρχουν video ή μικρά, περιεκτικά κείμενα στα ελληνικά που να αναφέρονται στα θέματα αυτά ή αν γράψετε κάτι σχετικό στα blogs σας, μην διστάσετε να βάλετε μία αναφορά στα σχόλια, εδώ.
9 σχόλια:
Από την αρχή της προεκλογικής εξτρατείας των ΗΠΑ παρακολουθώ την πορεία του γιατρού Ron Paul. Δεν ξέρω αν κανείς στην Ελλάδα τόλμησε να τον αναφέρει αλλά κρίνοντας από το θάψιμο που έχει φάει από τα mainstream media στις ΗΠΑ αμφιβάλω αν κανείς Έλληνας δημοσιογράφος μπήκε στον κόπο να γράψει τίποτα original (μιας και κυρίως δημοσιεύουν κακές αντιγραφές). Βρήκε τεράστια ανταπόκριση από ανθρώπους που τον ανακάλυψαν και οργανώθηκαν γύρω από τις προτάσεις του μέσω των social media. Ήταν ο πιο δημοφιλής υποψήφιος στο net. (Ακόμα είναι στον αγώνα υποτίθεται αλλά το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων έχει πάει πρακτικά στον McCain ήδη). Κατάφερε να καταρρίψει το προηγούμενο ρεκόρ του Κερρυ συγκεντρώνοντας πάνω από 6 εκατομμύρια δολάρια σε μια μέρα από δωρεές. Όλ'αυτά οργανώθηκαν από ανεξάρτητους υποστηρικτές και όχι από την καμπάνια του.
Είχα αναρτήσει γι'αυτόν ποστ με θέμα τη σχετικότητα των ορισμών (συντηρητικός, προοδευτικός κλπ). Ο λόγος που τον αναφέρω είναι διότι θεωρείται ότι καλύπτει τον libertarian χώρο (παρόλο που είναι μέλος των ρεπουμπλικάνων). Δυστυχώς είναι στα αγγλικά αλλά μια ιδέα περί libertarianism μπορεί να πάρει κάποιος για τo τελευταίο clip που έχω στο ποστ μέρος της σειράς Candidates@Google. Δεν ξέρω πώς ακριβώς μεταφράζεται ο όρος libertarian στα Ελληνικά αλλά όπως υποστηρίζω και στο αντίστοιχο ποστ .. οι ορισμοί είναι πολύ σχετικοί (βλέπε συντηρητικοί, προοδευτικοί, αριστεροί, δεξιοί, δημοκρατικοί, φασίστες...) οπότε προτιμώ να δίνω βάση στις προτάσεις και πώς υλοποιούνται.
ΥΓ Πολύ εντύπωση και σάλο προκάλεσε και η απάντησή του στον Guliani για τις επιθέσεις της 11 Σεπτ. στο debate της N. Καρολίνας (1ο από τα clips).
Εγώ πάντως τον ανέφερα πριν από εσένα :-)
Παναγιώτη, ίσως μπορούν να σε βοηθήσουν οι κ.κ. βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Σαχινίδης και Σπηλιόπουλος, που τόσο μαεστρικά χειρίζονται τις έννοιες αυτές στις από βήματος κοινοβουλίου ομιλίες τους
Σχετικά με τον συντηρητισμό, είναι εξ ορισμού σχετική έννοια.
Στις ΗΠΑ με το φιλελεύθερο σύνταγμα και την φιλελεύθερη μη παρεμβατική παράδοση, ο Ron Paul δικαίως είναι συντηρητικός (ενώ ο κρατικιστής, φιλοπόλεμος Μπους ΔΕΝ είναι).
Στην Κίνα, συντήρηση είναι το Κ.Κ.Κ.
Στην Ελλάδα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ο νεόκοπος ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο συντηρητικές δυνάμεις. Το ΚΚΕ δεν είναι (αν και δεν θα το χαρακτήριζα προοδευτικό, μάλλον οπισθοδρομικό).
Γενικά οι σχετικιστικοί όροι συντηρητικός - προοδευτικός, με την εγγενή τους ασάφεια, δεν βοηθούν με την χρήση τους τον πολιτικό διάλογο. Καλύτερα να μιλάμε με απόλυτες έννοιες (κρατικιστής, κορπορατιστής, λαϊκιστής, δεν-ξέρω-τι-μου-γινεταιστής κλπ)
@vrypan,
σωστός! :).
Ίσως και να είχα πρώτο δει στο μπλογκ σου την αναφορά γι'αυτόν και από κει τον ακολούθησα.. Κάτι μου θυμίζει το ποστ σου
Υπάρχει μεγάλη συζήτηση αυτή τη στιγμή που μιλάμε και στη Γαλλία για το νεοσυντηρητισμό (τους αποκαλούν "neoc" "génération bling-bling", "νεο-αντιδραστικούς" κ.ά), καθώς και για το "σαρκοζισμό" (μπορεί να ακούγεται ως αδόκιμος όρος,αλλά μάλλον ακολουθεί κατά πόδας τον "μπερλουσκονισμό").
Πρόκειται για την ακομπλεξάριστη (décomplexé), απενοχοποιημένη (=απαλλαγμένη από τα αριστέρα κατάλοιπα/"κατάλοιπα" του Μάη '68) δεξιά που δεν ντρέπεται πλέον να επιδεικνύει τον πλούτο της (πρώτος και καλύτερος ο Σαρκοζύ, με τις υπερπολυτελείς διακοπές του, πληρωμένες από πανίσχυρους και πάμπλουτους φίλους του επιχειρηματίες), κατά κάποιον τρόπο διεκδικεί τη θέση της στο δημόσιο χώρο χωρίς να νοιώθει την ανάγκη να "λογοδοτήσει" στον κυρίαρχο -κοινωνικά- αριστερό (=επαναστατικό/"επαναστατικό") δημόσιο λόγο (discours).
Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει, γιατί βρισκόμαστε στο -πάντα- ολισθηρό έδαφος των "ίσων αποστάσεων": τηρουμένων των αναλογιών, στην Ελλάδα αρχίζουν να ακούγονται και να πολλαπλασιάζονται οι φωνές κατά της, θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε, "σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου επικράτησης /επιβολής της (γενιά της) Μεταπολίτευσης", με ό,τι μπορεί να συμπεριλαμβάνει αυτό, από την κατάσταση-καθεστώς στα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα και τον επαναστατικό (τρομάρα του) ακτιβισμό του Αλαβάνου, ο οποίος παραμπέπει σε γαλλικά αμφιθέατρα της δεκ.'70, μέχρι μια "κούραση" του εκλογικού σώματος απέναντι σε πρόσωπα αυτής της γενιάς, που εκδηλώνεται/εκτονώνεται με τον ενθουσιασμό και την υποστήριξη σε έναν νέο, σε ηλικία, πολιτικό, βλ. Τσίπρα, ο οποίος, παρεπιμπτόντως, θεωρεί τον Σαρκοζύ "αντισυμβατική προσωπικότητα". Η απόλυτη σχιζοφρένεια δηλαδή (τα συγχαρητήριά μας στην "αλεπού" τον Αλαβάνο, που "έπιασε" πού πάει το πράγμα).
Καλούμαστε με λίγα λόγια να αποκηρύξουμε τόσο νεοαντιδραστικές και νεοσυντηρητικές εξάρσεις από μία σκοπιά αριστερή, φιλελεύθερη (τζιιιτζ! κακιά λέξη!) και προοδευτική και την ίδια στιγμή να αποκαλύπτουμε τη γύμνια ιδεών που αυτο-παρουσιάζονται ως "αληθώς αριστερές" (πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης,anyone?) και εκφράζουν ό,τι πιο παρωχημένο και οπισθοδρομικό (ΠΟΛΙΤΙΚΑ, όχι κοινωνικά βλέπε π.χ δικαιώματα μεταναστών, ομοφυλοφίλων ζευγαριών) στην ελληνική κοινωνία.
Πάντως, εγώ θα συνέστηνα και την ανάγνωση αφιερωμάτων στο θέμα στο re-public, γιατί απ'ό,τι φαίνεται, έχει πολύ ψωμί και μέλλον αυτή η συζήτηση.
Δεν έχω δυστυχώς κάποιο ελληνικό κείμενο που να ξεκαθαρίζει τις διαφορές μεταξύ συντηρητισμού και φιλελευθερισμού (οπότε μεταξύ και νέο-συντηρητισμού και νέο-φιλελευθερισμού), αλλά θα πρότεινα ανεπιφύλακτα (σε όσους τουλάχιστο μπορούν να διαβάσουν αγγλικά) το κλασικό κείμενο του F.A.Hayek Που ξεκαθαρίζει τις διαφορές από τη φιλελεύθερη σκοπιά – Why I Am Not a Conservative.
http://blogs.hiveworks.com/ges/why-i-am-not-a-conservative/
Οι νεοσυντηρητικοί στις ΗΠΑ είναι υπέρ των επεμβάσεων σε ξένες χώρες και υπέρ της μετανάστευσης (invade the world, invite the world). Οι παλαιοσυντηρητικοί και παλαιοφιλελεύθεροι είναι εναντίον.
www.arelis.gr
periexei ερωτονομικον
για τους ομοφοβικους και νεοσυντηρητικους
Δημοσίευση σχολίου