Είναι κάτι που έχω γράψει αρκετές φορές και πιστεύω βαθιά: ο στόχος ενός κόμματος εξουσίας όπως το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να είναι να κερδίσει τις εκλογές αλλά να υλοποιήσει το πρόγραμμά του.
Εδώ είναι που πρέπει να διδαχθούμε από το παράδειγμα του Καραμανλή. Δεν έχουν κλείσει ακόμη 6 μήνες από την μέρα που κέρδισε τις εκλογές και η χώρα διαλύεται. Απεργούν ή θα απεργήσουν οι εργαζόμενοι σε ΗΣΑΠ και μετρό, οι τράπεζες, οι δικηγόροι και οι μηχανικοί του δημοσίου, η ΔΕΗ, οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση... Τα σκουπίδια μαζεύονται, το Χρηματιστήριο έμεινε κλειστό επί μέρες, επαγγελματίες, εταιρείες και βιομηχανία έχουν πρόβλημα με τις διακοπές ρεύματος...
Είναι εύκολο να ρίξουμε την ευθύνη στις "συντεχνίες". Αλλά όλοι διαμαρτύρονται για το ίδιο θέμα: για το Ασφαλιστικό. Το θέμα που ο Καραμανλής δεσμεύθηκε προεκλογικά με τα περιβόητα "τρία ΔΕΝ". Τρία "ΔΕΝ" που λίγους μήνες μετά την εκλογή του μαθαίνουμε ότι "δεν τα ενοούσε ακριβώς έτσι" όπως τα καταλάβαμε.
Η εκτίμησή μου είναι ότι μετά από μία περίοδο συγκρούσεων, απεργιών και μεγάλες ζημιές στην οικονομία της χώρας και την κοινωνική συνοχή, τελικά ΔΕΝ... θα γίνει τίποτα. (βλ. "Μεταρρύθμιση στην Παιδεία Νο 2".)
Το πιο μεγάλο στοίχημα για ένα κόμμα εξουσίας, είναι να πείσει τους πολίτες για τις θέσεις του. Όχι απλά να κερδίσει τις εκλογές. Να κερδίσει τις εκλογές έχοντας την δυνατότητα να πάει τον τόπο μπροστά, έχοντας την δυνατότητα να διαμορφώσει κοινωνικές συμμαχίες. Αυτό δεν γίνεται ούτε με ψέματα, ούτε χρησιμοποιώντας τις δημοσκοπήσεις ως βασικό πολιτικό εργαλείο. Γιατί σε αντίθεση με τα κόμματα διαμαρτυρίας, ένα κόμμα εξουσίας θα κληθεί κάποια στιγμή να υλοποιήσει αυτά που λέει.
Ας μας γίνει παράδειγμα (προς αποφυγή) ο Καραμανλής.
5 σχόλια:
Για να δούμε, τι έχουμε εδώ:
Στην δεύτερη παράγραφο βάζεις στην ίδια πρόταση ανόμοια πράγματα με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση.
Ας προσπαθήσουμε να τα ξεκαθαρίσουμε κάπως:
Το ΗΣΑΠ και μετρό (δημόσιο), οι (κρατικές μόνον) τράπεζες (δημόσιο), οι δικηγόροι και οι μηχανικοί του δημοσίου (δημόσιο), η ΔΕΗ (δημόσιο) οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ (δημόσιο), οι υπάλληλοι της ΤτΕ (δημόσιο) απεργούν και οι επαγγελματίες, οι εταιρείες, και η βιομηχανία (αυτοί που παράγουν) έχουν πρόβλημα.
Μάλλον βιάζεσαι να αθωώσεις τις συντεχνίες.
Βέβαια και αυτές από την πλευρά τους καλά κάνουν, το συμφέρον τους κοιτάνε, και μάλιστα, μετά την επιτυχία των δημοσιογράφων να μην μπούνε στο ταμείο επιστημόνων όπως ζητούσαν (γεγονός που αποδεικνύει ότι οι δημοσιογράφοι είναι όντως στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας), οι άλλες ισχυρές συντεχνίες είναι λογικό να παίζουν τα ρέστα τους.
Αν εξαιρέσουμε ότι η ρητορεία τους με αηδιάζει, ειλικρινά, δεν έχω τίποτα απ'ευθείας μαζί τους.
Με την γαμωκυβέρνηση τα έχω, που πρέπει να φροντίσει καταρχήν βραχυπρόθεσμα να τηρηθούν οι νόμοι και μεσοπρόθεσμα να μειώσει την εξάρτησή της κοινωνίας από τις δράκες των κομματόσκυλων που εκ του απόλυτου ασφαλούς κάνουν τους μάγκες στην πλάτη αυτών που τους πληρώνουν.
Τέλος, φοβάμαι ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι θέμα πειθούς αν και αρκετή θεωρεία υπάρχει (βλ. πχ τα γραπτά του Χ. Τσουκα) για το πως "στήνεται" ένα ευνοϊκό πλαίσιο μεταρρυθμίσεων.
Οι μεταρρυθμίσεις έχουν αναγκαστικά θιγόμενους και αν οι θιγόμενοι είναι σε θέση ισχύος όπως π.χ. οι δημοσιογράφοι (που κάπως μαλάκωσαν τελευταία, δεν βρίσκεις?), η ΓΕΝΟΠ που κλείνοντας το ρεύμα, τελειώνει ο πολιτισμός κλπ, δεν ξεμπερδεύεις μαζί τους αν δεν "εξαγοράσεις" την συνεργασία τους. Μάλιστα συχνάκις οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εξαγόραζαν την συναίνεσή τους υπογράφοντας "μεταχρονολογημένες επιταγές", δίνοντάς τους δηλαδή ασφαλιστικά προνόμια που δεν βάρυναν τον τρέχοντα προϋπολογισμό, αλλά αποτελούν τα "κεκτημένα" που λυσσαλέα υπερασπίζονται σήμερα.
Μια και είσαι στο συνέδριο, μπορείς να μας πληροφορήσεις ποιανού ιδέα ήταν να καλέσετε να μιλήσει ο Τσίπρας, τη στιγμή που οι του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν στον Γιώργο να μιλήσει στο δικό τους συνέδριο? Δηλαδή, λίγη λογική χρειάζεται...
επείγον: κύριε Βρυώνη αν γίνεται μεταφέρετε το αίτημα μου για άμεση ανάγκη 5.000 ευρώ σε μετρητά στον ΓΑΠ. Είναι πολύ σοβαρό το ζήτημα και υπόσχομαι να κάνω ότι μπορώ για να βγει πάλι πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ.
Το πιο μεγάλο στοίχημα για ένα κόμμα εξουσίας δεν είναι να πείσει τους πολίτες για τις θέσεις του, αλλά να υλοποίηση τις θέσεις του όταν του δοθεί η ευκαιρεία , να υλοποιεί τις θέσεις του κάθε μέρα έμπρακτα.
Έχω τη γνώμη ότι το ΠαΣοΚ πλήρωσε και πληρώνει το θέμα του Χρηματιστηρίου. Αυτό δηλαδή που πόνεσε τον πολύ λαό που πόνταρε τα λίγα του φράγκα εκεί για να τα κάνει πολλάααααα με μπόλικη δόση καιροσκοπισμού και ευκολίας.
Όμως, φοβούμαι ότι δεν μπορούμε τις θέσεις μας να τις κάνουμε κατανοητές στην κοινωνία γιατί δεν θέλουν και γιατί και εμείς δεν είμαστε εκεί που πρέπει.
Όχι, επ' ουδενί είμαστε ίδιοι, όμοιοι, ταυτόσημοι με το 38% που κυβερνά χωρίς έλεος, σπλάχνα, διάθεση προσφοράς στον τόπο. Διακατέχονται μόνον από κουτοπονηριά και ανοησία.
Έχουν όμως κορυφαίους επικοινωνιολόγους, όπως τον κ. Ρουσόπουλο, κ. Καραχάλιο, κ. Φλέσσα, κ. Μαύρο κλπ
Και εμείς δεν μπορούμε να επισημάνουμε τις ουσιώδεις διαφορές μας. Δεν υπερασπιζόμαστε τους αγώνες για το ασφαλιστρικό κλπ θέματα όπως δικαιοσύνη, ακρίβεια, οικονομία, κουμπάροι, ζαχόπουλοι, υποκλοπές, ομόλογα, αστυνομία και πακιστανοί, ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας μας, διάβρωση θεσμών και ισοπέδωση των πάντων - και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπαίνουμε μπροστά στους αγώνες.
Τις λύσεις τις έχετε εσείς, ο Πρόεδρος, η ομάδα του. Κάνετε κάτι. Έκκληση κάνω. Πρέπει να απαλλαγούμε από τους ανίκανους που καταστρέφουν ό,τι φτιάχτηκε. Εγώ σαν μέλος στηρίζω τις φιλότιμες προσπάθειες, όχι για επιστροφήσ στην εξουσία, αλλά τις προσπάθειες για ήθος, μέτρο, εργατικότητα.
Με τιμή
Δημοσίευση σχολίου