Η δικιά μου περίληψη σε λίγες λέξεις θα μπορούσε να είναι ότι πέρα από την σωστή οργάνωση του Συνεδρίου, η πορεία προς αυτό θα πρέπει να γίνει αφορμή να έρθουν και να συμμετέχουν στο ΠΑΣΟΚ άνθρωποι που βρίσκονται κοντά του αλλά για διάφορους λόγους δεν εμπλέκονται οργανωμένα με την πολιτική. Νέους, όχι μόνο (και όχι απαραίτητα) στην ηλικία, αλλά και σε ιδέες. Ανθρώπους που έχουν επαφή με τομείς και προβλήματα της κοινωνίας που η "κεντρική πολιτική σκηνή" συχνά αγνοεί.
Σε αυτό θα εργαστεί και ο τομέας στον οποίο συμμετέχω, "Φόρουμ Διαλόγου και Προβολής Θέσεων", τόσο μέσα από το internet, όσο και έξω από αυτό. Σήμερα έχουμε συνάντηση με όλα τα μέλη του τομέα, για να ορίσουμε συγκεκριμένες δράσεις και ενέργειες.
--
[*] αν και σε πολλά σημεία της συζήτησης που είχαν να κάνουν με οργάνωση χρειάζομαι μερικά μαθήματα για να καταλάβω τα διάφορα ακρωνύμια -τώρα καταλαβαίνω πως αισθάνονται άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με internet όταν λέω τα δικά μου :-)
1 σχόλιο:
Τα Συνέδρια σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου τα κόμματα λειτουργούν με ελλείμματα πολιτικής, ιδεολογικής και οργανωτικής κουλτούρας , χωρίς οργανωμένες ιδεολογικές τάσεις (και δεν εννοώ βέβαια τις ενδοκομματικές ίντριγκες και τις ομαδοποιήσεις) οι οποίες να αντιπαρατίθενται και να συντίθενται, είναι περίπου καταδικασμένα σε αργό ανιαρό θάνατο.
Άντε το πολύ να προσφέρουν σε ένα κόμμα την ενασχόληση των ΜΜΕ μαζί του, δηλαδή μια κάθε άλλο παρά ποιοτική διαφήμιση η οποία συνήθως εξαντλείται σε περιφερόμενες λίστες, σε εξυπνακίστικα ευφυολογήματα προβεβλημένων στελεχών, άντε και στο catering που προσφέρθηκε.
Η Αριστερά έχασε τον ιδεολογικά ηγεμονισμό της γιατί έπαψε να είναι καινοτόμος.
Η προσυνεδριακή περίοδος δίνει την ευκαιρία στο ΠαΣοΚ όχι μόνο να ανοίξει θέματα, κάποια από αυτά ταμπού, αλλά να συνθέσει τομείς και πεδία.
Δεν έχει πια έννοια να μιλάμε για την έρευνα και τεχνολογία χωρίς να τη θεωρούμε άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιχειρηματικότητα.
Δεν έχει έννοια να μιλάμε για το περιβάλλον αν δεν το συνδέσουμε άμεσα με την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Δεν έχει έννοια να μιλάμε για την αυτοδιοίκηση αν δεν προτάξουμε το e-gov, δεν έχει έννοια να μιλάμε για την παιδεία αν δεν την συσχετίσουμε με την ανάπτυξη. Και τόσα άλλα.
Οι γενικολογίες του τύπου «προστατεύουμε το περιβάλλον», «στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει οι μαθητές να αποκτούν δεξιότητες πληροφορικής», «να πατάξουμε την διαφθορά», κλπ αφορούσαν την κοινωνία του 1980. Σήμερα μπορεί να αποτρέπουν τις ιδεολογικές συγκρούσεις και να έχουμε κομματική μπουνάτσα, αλλά είναι και η μόνη χρησιμότητα τους.
Σήμερα η Αριστερά, το ΠαΣοΚ πρέπει να συζητήσει αν μπορούμε πια να μιλάμε για στατική αναδιανομή εισοδήματος ή δυναμική αναδιανομή δυνατοτήτων και ευκαιριών που δεν μοιράζει απλά την πίττα πιο δίκαια αλλά κάνει την πίττα να μεγαλώνει.
Πρέπει να τολμήσουμε να ομολογήσουμε ότι το μεγάλο έλλειμμα αξιοπιστίας των σοσιαλιστικών κομμάτων βρισκόταν πάντα στην δημοσιονομική διαχείριση και ότι πρέπει να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στην νεοφιλελεύθερη «δημοσιονομική ορθοδοξία», νοικοκύρεμα το λένε οι δεξιοί, και στην πλειοδοσία παροχών.
Θα τολμήσουμε να απενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα, να επαγγελθούμε τις βαθιές τομές στο κράτος που διευκολύνουν την ανάληψη ρίσκου, τη δημιουργικότητα, την καινοτομία??
Θα πούμε ότι στην Ελλάδα συνυπάρχει η απόλυτη εργοδοτική ασυδοσία με την υπερβολική ρύθμιση και πως αριστερή πρακτική είναι να προστατεύουμε τους εργαζομένους, όχι τις θέσεις εργασίας??
Και δεκάδες άλλα..
Το ΠαΣοΚ θα τολμήσει να προκαλέσει και να προσκαλέσει όλους αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να συμμετάσχουν σε μια ανατροπή. Γιατί τι είναι η Αριστερά αν όχι ΑΝΑΤΡΟΠΗ???
Ο Τάσος Λειβαδίτης το 1966 στους «Τελευταίους» έγραφε:
Mεγάλα λόγια
που φωνάξαμε στους δρόμους
μικρές αλήθειες που αποσιωπήσαμε στον εαυτό μας...
Δημοσίευση σχολίου