διαχείριση δημόσιας περιουσίας

Όπως θα έχετε καταλάβει, υπάρχουν διάφορα πράγματα που με ενοχλούν στην πολιτική επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό.

Μία πολιτική επικαιρότητα που όπως προβάλλεται από τα ΜΜΕ αδικεί πολύ τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν λέω ότι γίνεται σκόπιμα, είναι τέτοιος ο τρόπος που λειτουργούν τα ΜΜΕ που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ουσιαστικές συζητήσεις, νέες ιδέες και αναλύσεις.

Δείτε για παράδειγμα το θέμα της κακοδιαχείρισης της δημόσιας περιουσίας. Τεράστιο θέμα, διαχρονικό, για το οποίο έχουν ακουστεί κατά καιρούς πολλές προτάσεις:

- θα φέρουμε τους δικούς μας που είναι τίμιοι.
- αφού δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αποτελεσματικά την δημόσια περιουσία, θα μειώσουμε το δημόσιο.
- θα φέρουμε μάνατζερς από τον ιδιωτικό τομέα
- ...

Δεν είμαι εναντίον κανενός από τα παραπάνω. Όμως, δεν πιστεύω σε "ασημένιες σφαίρες" και "μαγικές λύσεις," την μία και μοναδική λύση που θα λύσει όλα τα προβλήματα.

Το πρόσφατο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ δίνει μία επιπλέον διάσταση στο θέμα, μία διάσταση η οποία στην πιο συγκεκριμένη της μορφή αντιμετωπίστηκε ως "εξυπνάδα του techie ΓΑΠ" και στην γενικότερή της μορφή απλά αγνοήθηκε. Η δέσμευση "όλες οι υπογραφές υπουργών στο Διαδίκτυο" είναι απλά μία εφαρμογή της γενικότερης αρχής της "κοινωνικής λογοδοσίας", του "κοινωνικού ελέγχου" που εισήγαγε ο Παπανδρέου.

Είναι η αρχή που λέει ότι θα πρέπει να διευκολύνουμε τους πολίτες να έχουν πρόσβαση στην πληροφορία σχετικά με την διαχείριση του κράτους ώστε να μπορούν να ελέγχουν αποτελεσματικά τους "άρχοντες". Μία αρχή που προφανώς δεν βασίζεται στην σύγχρονη τεχνολογία αλλά που μπορεί πολύ εύκολα να γίνει πράξη χάρη σε αυτή, μέσω της δημοσίευσης όλων των σχετικών πληροφοριών μέσω Internet.

Προσωπικά είμαι από αυτούς που συμφωνούν ότι πολύ συχνά ο ιδιωτικός τομέας είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από τον δημόσιο. Όταν όμως μιλάμε για εταιρείες που έχουν το μέγεθος ενός μικρού κράτους και μερικά εκατομμύρια μετόχους (γιατί αυτό είναι από μία άποψη το αντίστοιχο ενός κράτους στον ιδιωτικό τομέα), τότε η λειτουργία τους δεν είναι και τόσο αποτελεσματική. Μερικές φορές η λύση είναι ένας πιο ικανός Διευθύνων Σύμβουλος, άλλες να σπάσει η εταιρεία σε 2-3 μικρότερες και πιο αποτελεσματικές.

Σε όλες τις περιπτώσεις όμως οι εταιρείες που διαπραγματεύονται δημόσια (είναι στο Χρηματιστήριο) έχουν υποχρέωση να δημοσιοποιούν όλες τους τις κινήσεις, τις συμβάσεις κ.λ., ώστε οι μέτοχοι να μπορούν να αποφασίζουν. Για την ακρίβεια, για τις εταιρείες αυτές είναι παράνομο τον να μην δημοσιεύσουν κάποια κίνησή τους, ακόμη και αν έχει μόνο θετικά αποτελέσματα. Το ίδιο πρέπει να κάνει και το Κράτος.

Θα αναλύσουν τα ΜΜΕ τις ιδέες της κοινωνικής λογοδοσίας, της συμμετοχικότητας, του ανοικτού κόμματος, των commons; Μακάρι, αλλά δεν το πιστεύω. Στην μάχη της θεαματικότητας είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να δείχνεις πολιτική αρένα με μονομάχους παρά τραπέζια συζητήσεων. Έχω την εντύπωση ότι μόνο μέσω internet θα μπορέσουμε να κάνουμε ουσιαστικές συζητήσεις....