Σερρες (18-19/3/2007)

Το ταξίδι στις Σέρρες ήταν σχετικά σύντομο.

Πετάξαμε Κυριακή μεσημέρι από Αθήνα για Θεσσαλονίκη και μετά με πούλμαν Σέρρες. Στο δυστύχημα που έγινε λίγο πιο μπροστά από την πορεία του ΓΑΠ (βλ. το προηγούμενο post) θα αναφερθώ σε ξεχωριστό post αμέσως μετά, γιατί ήταν η αρχή αρκετών σκέψεων γύρω από τα ΜΜΕ.

Φτάσαμε Σέρρες, καθίσαμε μία ώρα στο ξενοδοχείο ΕΛΠΙΣ (που btw, είχε internet αν και δεν το χρησιμοποίησα αφού η vodafone 3G κάρτα έπιανε πολύ καλές ταχύτητες!) και μετά πήγαμε στο Κλειστό Γυμναστήριο Σερρών που βρίσκεται σε μία υπέροχη τοποθεσία λίγο έξω από τις Σέρρες. Μου είπαν ότι το καλοκαίρι είναι ακόμη πιο ωραία και τους πιστεύω, φαντάζομαι τα cafe που βρίσκονται εκεί δίπλα (και δίπλα στο ρέμα) με λιακάδα και κόσμο.

Ο ομιλία είχε πολύ κόσμο και κινήθηκε (προφανώς) κυρίως σε θέματα που έχουν να κάνουν με την αγροτική πολιτική και την ζωή στην περιφέρεια με έμφαση στην σημασία που έχει η επένδυση στον άνθρωπο. Το βράδυ είχαμε την (καθιερωμένη πια) βόλτα του ΓΑΠ στο σημείο που βρίσκονται πολλά από τα μπαρ των Σερρών, μπήκε, κάθισε και έπιασε την κουβέντα με όσους ήταν εκεί. Κρατήστε και αυτό το σημείο, θα επανέλθω στο επόμενο post, έχει να κάνει με τα ΜΜΕ.

Μαζί με τον Γιώργο Οικονόμου, όταν πια έφυγε ο Παπανδρέου, κατά την μία, μιλήσαμε για λίγο με κάποια από τα παιδιά που ήταν εκεί σχετικά με τις διάφορες χρήσεις του Internet, πώς μπορούν να το αξιοποιήσουν σε πολιτικές δράσεις (με την γενικότερη έννοια, όχι μόνο κομματικά), ανταλλάξαμε σκέψεις και απόψεις. Πρέπέι να φτάσαμε στο ξενοδοχείο γύρω στις 2 το βράδυ και απλά... ξεράθηκα.




Την Δευτέρα αφού τίμησα πέραν του δέοντος το πρωινό, πήγαμε στις μονάδες της εταιρείας Dromeas (που κατασκευάζουν μεταξύ άλλων και έπιπλα γραφείου). Γενικά οι επισκέψεις σε βιομηχανικές μονάδες έχουν πάντα ενδιαφέρον, όλα αυτά τα μηχανήματα, οι τεράστιοι χώροι κ.λ.

Επιστρέψαμε Σέρρες όπου ο ΓΑΠ επισκέφθηκε την νομαρχία -ακόμη μία μάχη με τα ΜΜΕ... Μετά, πήγαμε στην Ορεινή Σερρών, ένα χωριό γνωστό για τις φασολιές του! Η όλη εκδήλωση ήταν πολύ καλή, παραδοσιακή μουσική και παραδοσιακοί χοροί και στο τέλος ένα μεγάλο τραπέζι (στο όρθιο) με τοπικούς μεζέδες, πίτες, κρεατικά, γλυκά τα οποία ήταν υπέροχα! Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν πήγαμε να φύγουμε ο Κοινοτάρχης που θεώρησε ότι δεν προλάβαμε να φάμε (κάτι που ίσχυε για μερικούς, αλλά όχι για όλους όπως καταλάβατε :-) μας έκανε το τραπέζι (στους δημοσιογράφους, τους τεχνικούς της ΕΡΤ κ.λ.) σε μία ταβέρνα λίγο πιο κάτω. Το φαγητό ήταν και πάλι υπέροχο και οι αντιστάσεις μου δεν κράτησαν πολύ.





Τελειώνοντας το φαγητό και έχοντας σίγουρα πάρει μερικά επιπλέον κιλά μέσα σε μία μέρα, μπήκαμε στο πούλμαν. Θεσσαλονίκη, αεροπλάνο, Αθήνα...