2007-02-13

Social Entrepreneurship

Χθές ο Παπανδρέου πέρασε από το studio και κουβέντα στην κουβέντα κάναμε τελικά όλη η ομάδα ένα ενδιαφέρον brainstorming μαζί του. Από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα που ακούστηκαν είναι η ιδέα του Social Enterpreneurship, της "κοινωνικής επιχειρηματικότητας" -αν είναι σωστή η μετάφραση.

Ο όρος (δεν τον ήξερα) έδωσε ξαφνικά μορφή σε πράγματα που είχα στο μυαλό μου. Όντως, γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα όχι για οικονομικό αλλά κοινωνικό όφελος;

Ζούμε σε μία κοινωνία που θεωρεί ότι το μόνο κίνητρο των ανθρώπων είναι το οικονομικό κέρδος. Όχι, όχι όλων, μόνο των "άλλων". Δηλ. ενώ αναγνωρίζουμε ότι ο καθένας μας κάνει επιλογές και προσπάθειες χωρίς πάντα να έχουμε στο μυαλό μας το οικονομικό κέρδος μας, για όλους τους άλλους δεν αναγνωρίζουμε αυτό το δικαίωμα :-)

Η πραγματικότητα βέβαια είναι διαφορετική. Υπάρχουν εθελοντές που δίνουν αφιλοκερδώς τον χρόνο τους σε διάφορες οργανώσεις, υπάρχουν καταναλωτές που αγοράζουν προϊόντα σε ψηλότερες τιμές διότι είναι οικολογικά ή διότι δεν παράγονται από την εκμετάλλευση παιδιών, υπάρχουν επιχειρηματίες που κάνουν δωρεές. Όχι χωρίς κέρδος, αλλά χωρίς οικονομικό κέρδος -και συχνά με οικονομικό κόστος. Το κέρδος είναι πολλές φορές η χαρά να κάνεις κάτι που σου αρέσει, η ηθική ικανοποίηση, η υστεροφημία, και, γιατί όχι, οι τύψεις.

Στην wikipedia, βρήκα και μία λίστα με "κοινωνικούς επιχειρηματίες". Η ιδέα με έχει βάλει σε τρελές σκέψεις.

13 σχόλια:

S G είπε...

δεν ειμαι σιγουρος που να καταταξω αυτην την ιδεα. Η κοπελα μου διαβαζε προσφατα ενα βιβλιο Γαλλων (τι αλλο?) που γυρισαν τον κοσμο ψαχνοντας να βρουν τετοιες περιπτωσεις κοινωνικης επιχειρηματικοτητας.

Το καλυτερο παραδειγμα που βρηκαν ηταν για μενα ηταν αυτες οι τραπεζες που δινουν μικροδανεια για μικροεπενδυσεις (αγορα κινητου πχ). Λοιπον η αληθεια ειναι οτι κανουν τεραστιο καλο στις τοπικες κοινωνιες, αλλα βγαζουν κερδος? Ο ορισμος της κοινωνικης επιχειρηματικοτητας ειναι να μην βγζεις κερδος? ή το κερδος σου να ειναι μικρο σε σχεση με το οφελος που προσφερεις?

Παναγιώτης Βρυώνης είπε...

Θα βρώ και θα σου πώ.

libertarian είπε...

"την επιχειρηματικότητα όχι για οικονομικό αλλά κοινωνικό όφελος"


Μα η επιχειρηματικότητα αναγκαστικά παράγει* κοινωνικό όφελος :)

"Entrepreneurs are the heroes of the world"

*(όταν συμβαίνει το αντίθετο αργά ή γρήγορα κλείνει η επιχείρηση -πχ σε περίπτωση απάτης-)

Παναγιώτης Βρυώνης είπε...

@libertarian: στην "κοινωνική επιχειρηση" υπάρχει σαφώς το μη κερδοσκοπικό στοιχείο, αλλά δεν βασίζεται σε δωρεές και εθελοντισμό όπως άλλοι παρόμοιοι οργανισμοί.

Π.χ. Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσε μια κατασκευαστική εταιρεία να έχει στο καταστατικό της ότι όλα τα κέρδη της θα χρησιμοποιούνται για την κατασκευή σπιτιών για άστεγους. Προφανώς για να επιζήσει μία τέτοια εταιρεία θα πρέπει να δουλεύει αποτελεσματικά και σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς. Ή θα μπορούσε να χρησιμοποιεί τα κέρδη του προηγούμενου έτους για να επιδοτεί αγοραστές που έχουν πολύ μικρά εισοδήματα ή είναι οικονομικοί μετανάστες.

Προσπαθώ και εγώ να καταλάβω ακριβώς τί είναι και πώς μπορεί να λειτουργήσει η οικονομική επιχειρηματικότητα, ειδικός δεν είμαι. Αλλά αισθάνομαι ότι υπάρχει κάτι που μου αρέσει πολύ στην ιδέα.

Ανώνυμος είπε...

Προφανώς η συζήτηση περί κοινωνικής επιχειρηματικότητας αναφέρεται στην 'επιχειρηματική' διάσταση της δράσης οργανώσεων της κοινωνιάς των πολιτών.
Αυτές συγκαταλέγονται στον αποκαλούμενο κοινωνικό τομέα της οικονομίας. Αυτός ο τομέας έχει μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Αυτό όμως δεν αποκλείει την ύπαρξη εσόδων και γενικότερων χρηματοροών απο τέτοιες υπηρεσίες. Η βασική διαφορά με την αγοραία επιχειρηματικότητα έγκειται στη μη διανομή κερδών στα μέλη των ΜΚΟ. Οι επιχειρήσεις έχουν ως στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Αντίστοιχα η κοινωνική επιχειρηματικότητα των μη κερδοσκοπικών οργανισμών στοχεύει στην επιβίωση τους μέσω της παροχής υπηρεσιών ή και προϊόντων που έχουν κοινωνική ωφελιμότητα

Ανώνυμος είπε...

Και εγώ νομίζω ότι enterpreneurship και (θετικό) social impact πάνε χέρι-χέρι. Και αντιστρόφως, αν κάποιος θέλει να έχει social impact στο μέγιστο βαθμό, θα πρέπει να επιχειρήσει.

Πίσω το 2004 αν δεν κάνω λάθος είχα διαβάσει ένα ενδιαφέρον άρθρο από WSJ, το οποίο επηρέασε σημαντικά τον τρόπο σκέψης μου

http://www.collegejournal.com/careerpaths/findcareerpath/20040628-akst.html

Αξίζει τον κόπο

Ανώνυμος είπε...

Για κάποιο λόγο, το URL κόπηκε

Το πλήρες είναι:

http://www.collegejournal.com/careerpaths/findcareerpath/20040628-akst.html?refresh=on

Ανώνυμος είπε...

Arghhhh!!!

Για να δούμε τώρα (2 γραμμές)

http://www.collegejournal.com/careerpaths/
findcareerpath/20040628-akst.html?refresh=on

sotomi είπε...

Πιστεύω ότι η κοινωνική επιχειρηματικότητα "συγγενεύει" με την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη" (CSR=corporate social responsibility) η οποία αφορά όλες τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Και πρώτο είναι το θέμα της σωστής, υπεύθυνης "παραγωγής" προϊόντων ή υπηρεσιών. Η σημερινή επιχειρηματική δράση με μοναδικό ενδιαφέρον το κέρδος σύντομα θα είναι εκτός αγοράς, αρκεί να έχουμε ενεργούς πολίτες.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό που διαχωρίζει μια social business απο μια οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση δεν είναι ο τρόπος που “βγάζει” τα λεφτά της, αλλά ο τρόπος που τα χρησιμοποιεί. Οι επιχειρήσεις με την κλασική έννοια χρησιμοποιούν τα κέρδη τους είτε για να πληρώσουν τους μετόχους τους ή τα επανεπενδύουν στις δραστηριότητες τους. Οι “κοινωφελής επιχειρήσεις” χρησιμοποιούν ένα ποσοστό των χρημάτων τους για επανεπένδυση (πληρωμή μισθών, διατήρηση/ βελτίωση της παραγωγικής ικανότητας) και το υπόλοιπο το διαθέτουν στο κοινό με τη μορφή δωρεών, υποτροφιών, κατασκευής νοσοκομείων κ.α.

Πολλοί είναι αυτοί που χαρακτηρίζουν τις social business ως την εξέλιξη των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Κατά την προσωπική μου άποψη αυτή η εξέλιξη ήταν όχι μόνο χρήσιμη αλλά και αναγκαία. Ας πάρουμε ως παράδειγμα την πιο δημοφιλή social business της Ελλάδος: το ίδρυμα Ωνάση. Το ίδρυμα χωρίζεται σε δύο κομμάτια: το κοινωφελές και το επιχειρηματικό. Το επιχειρηματικό κάνει την διαχείριση της περιουσίας και ένα ποσοστό των κερδών του πηγαίνουν κάθε χρόνο σε κοινωφελούς σκοπούς. Προϊόντα αυτής της διαχείρισης είναι το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Νοσοκομείο, τα βραβεία Ωνάση, οι υποτροφίες για Έλληνες και ξένους υπηκόους, το Σπίτι της Τέχνης και των Γραμμάτων που κατασκευάζεται στην Συγγρού και μια ακόμα ατελείωτη λίστα. Η επιχειρηματική διαχείριση του ιδρύματος έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο για όλα αυτά τα κοινωφελή έργα αλλά και για την μεγέθυνση του κεφαλαίου του που σημαίνει την συνέχιση του κοινωφελούς του έργου και στο μέλλον.

Ανώνυμος είπε...

sotomi,

Δε θα έλεγα οτι κοινωνική επιχειρηματικότητα και 'εταιρική κοινωνική ευθύνη' συγγενεύουν ιδιαίτερα. Όπως είπαμε ήδη, η πρώτη στοχεύει στην εταιρική επίβιωση μέσω της εκπλήρωσης καταστατικών και άλλων σκοπών. Ενω κατά τη γνώμη μου η πολυδιαφημισμένη εταιρική κοινωνική ευθύνη τις περισσότερες φορές δεν αποτελεί παρά ένα εναλλακτικό εργαλείο μάρκετινγκ για τη βελτίωση της εικόνας καθόλα κερδοσκοπικών επιχειρήσεων.

Ανώνυμος είπε...

Παναγιώτη, όταν προτείνεις μια κοινωνική επιχείρηση να επενδύει τα κέρδη της σε κοινοφελείς σκοπούς, ο ορισμός σου καλύπτει τα ιδιωτικά μη-κερδοσκοπικά πανεπιστήμια. Τα ιδρύματα αυτά επενδύουν τα κέρδη τους στην παραπέρα ανάπτυξη του εκπαιδευτικού, ερευνητικού, και κοινωνικού έργου τους. Τα ιδιωτικά μη-κερδοσκοπικά πανεπιστήμια είναι κοινωνικές επιχειρήσεις!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα,
στη Ναύπακτο λειτουργεί μια Κοινωνική Επιχείρηση, με την ονομασία "Κοινωνική Επιχείρηση Ναυπάκτου" (πρωτότυπο, ε;). Η ιδέα ξεκίνησε απ' την Αιτωλική Αναπτυξιακή Α.Ε. (επιχείρηση με μετόχους δήμους της περιοχής, 11 τον αριθμό, που διαχειρίζεται ευρωπαϊκά προγράμματα όπως το Leader+ και το Equal).
Η Κοινωνική επιχείρηση δραστηριοποιείται στον τομέα του τουρισμού (σ.σ. έχουμε εγκαταλείψει εδώ και και καιρό τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, η μεταποίηση φθίνει και μας έχει μείνει η παροχή υπηρεσιών...).
Θα ρωτήσεις, εύλογα, ποια κοινωνική ανάγκη εξυπηρετεί μια τέτοια επιχείρηση και τι το πρωτοποριακό φέρνει. Η κοινωνική ανάγκη ονομάζεται ανεργία, και η πρωτοπορία έγκειται στις δομές της επιχείρησης. Συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι σ' αυτήν ήταν μακροχρόνιοι άνεργοι που πλέον έχουν μερίδιο στο μετοχικό κεφάλαιο μιας εταιρίας που χρηματοδοτήθηκε κατά 75% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και κατά 25% από το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας στα πλαίσια του Μέτρου 2.2 «Ενίσχυση της Κοινωνικής Οικονομίας».
Το μοντέλο αυτό της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, σίγουρα είναι πιο ταπεινό απ' τις δικές σου σκέψεις, αλλά σε χώρες όπως η Φιλανδία, έχει λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Στη Ναύπακτο δεν έχω ιδέα πως πάει (μάλλον δεν πάει...).
Ρίξε μια ματιά στο www.ken-tourism.gr. Και επί της ευκαιρίας και στη δικιά μου... ακοινώνητη επιχείρηση www.nafpaktia.com... (το spam της ημέρας!)